ผมคิดเสมอว่าคนที่จ่ายเงินมากิน buffet แล้วกินเยอะมากกว่าปกติ เพราะบอกว่าจ่ายเงินมาแล้วต้องกินให้คุ้มสิ แล้วก็ต้องมอิ่มแบบทรมานภายหลัง อันนั้นคือไม่ฉลาด เพราะผมคิดว่าทำอย่างนั้นเสียสองต่อ เสียเงินแล้ว ยังจะต้องมานั่งทรมานกับความอิ่มเกินพอดี อีกหลายชั่วโมง แล้วยังจะต้องหาทางไปลด ไปเอาออกอีก วันก่อนไปซื้อของที่ Costco ได้มีโอกาสไปชิม กาแฟเย็นใส่กล่องของ Blue Bottle Coffee ชิมแล้วชอบ ก็เลยซื้อมาหนึ่งแพกมีหกกล่อง หลังจากกินไปสามครั้งเริ่มสั่งเกตุตัวเองว่า กินแล้วรู้สึกไม่ค่อยโอเค เหมือนกาแฟแรงไป หรือไม่ก็อะไรซักอย่างที่เค้าใส่ในนั้น มาวันนี้จะชงกาแฟทาน เปิดตู้เย็นเหลือบเห็น Blue Bottle Coffee มีวันที่ข้างกล่องบอกว่าใกล้จะหมดอายุแล้ว ผมเปลี่ยนใจไม่ชงกาแฟ เอาอันนี้ออกมากินแทนทันที มันไม่ต่างอะไรเเลยกับที่ผมว่าคนอื่นที่กิน buffet จนอิ่มตื้อในใจ รุ้ว่ากินเข้าไปก็รู้สึกไม่ดี แต่ซื้อมาแล้วๆ มันก็จะหมดอายุก็จะฝืนกินให้หมดอีกสามกล่อง…

วันหมดอายุข้างกล่องคือ ความตาย ถ้าเลยวันหมดอายุคือจบ คือกินไม่ได้แล้ว ตรงนี้เที่ยง เพราะกาแฟอาจจะเสียก่อน หรือหลังวันที่แนะนำข้างกล่องก็เป็นได้ ความจริงแล้ว กาแฟอาจจะไม่ดีมาตั้งนานแล้ว ตายมาตั้งนานแล้วถึงทำให้เวลากินแล้วรู้สึกไม่ค่อยดี หรือแม้ว่าจะเลยวันที่ข้างกล่อง เค้าอาจจะยังทานได้ก็เป้นได้เหมือนกัน คิดไปถึง ป้าวัน ที่พึ่งเสียไปเมื่อวันก่อน ผมเคยโกรธเค้า ตอนที่ป้าวันเดินขึ้นมานั่งบนรถ แล้วก็ไม่พูดจาอะไรซักคำ assume ไปเลยว่าจะให้ผมไปส่งที่บ้าน ผมนั่งถามตัวเองว่าถ้าสมมุติวันนั้นเป็นวันสุดท้ายของคุณป้าแล้วเค้าจะให้เราไปส่งเค้าที่บ้าน เราจะไปมั้ย คำตอบคือไป ผมถามตัวเองว่าทำไมล่ะ ทำไมถ้ารู้ว่าเค้าจะตาย ค่อยทำให้ได้ ทำไมกาแฟจะหมดอายุ ถึงต้องรีบกิน…

ผมเอาความตายมาเป็นตัววัด อันนี้ยังไม่ตายนะยังมีเวลาไว้ก่อนค่อยทำ โอ้…อันนี้ตายแล้วนะได้เวลาจัดการกับมัน ผมทำตัวเหมือนที่ผมเก็บกล่องกาแฟไว้ ทั้งๆที่รู้วทั้งรู้ว่ากินแล้วรู้สึกไม่ดี ถ้ารู้สึกไม่ดีทำไม ไม่ทิ้งไปเลยล่ะ

กินมาสามกล่องก็ไม่ค่อยโอเคทุกครั้งยังจะเก็บมันไว้อีก ถ้าอะไรเป็นสิ่งที่ควรทำก็ทำไปเลยสิ จะมาคิดว่ายังมีเวลาทำไม เรื่องที่ดีที่ควรทำก็ทำไปเลยสิ จะมารอวันสุดท้าย วันใกล้ตายเท่านั้นเหรอ อะไรที่ไม่ดีก็จะรีบจัดการซะ ไม่ต้องมาขึ้นอยู่กับวันหมดอายุ ไม่ต้องมาขึ้นอยู่กับความตาย