ก่อนจะขับรถไปคลาสพุทธศาสนา เราได้ที่จอดรถหน้าบ้านที่ใหญ่และสะดวก แอบหวังเล็กๆว่ากลับมาจากคลาสที่จอดเดิมจะยังอยู่ โชคดีกลับมายังไม่มีใครเอาไป เราดีใจมาก เราเลยสงสัยว่าทำไมเราต้องดีใจขนาดนั้น ได้คำตอบว่าก็เพราะเราคิดว่าที่จอดมันดี ใกล้ และใหญ่  จอดง่าย ประมาณว่าง่าย = ดีเสมอ แต่พอคิดต่อว่าไอ้ที่จอดรถดี๊ดีนี้มีดีอย่างเดียวเลยเหรอ ไม่ดีมันไม่มีเลยเหรอ นึกขึ้นได้ว่าก็เพราะเราชอบที่จอดใหญ่ๆง่ายๆ เราเลยเลี่ยงที่จอดไซส์ปกติ และแคบๆมาตลอด เราเลยไม่เคยที่จะได้หัดและกลายเป็นคนขาดความมั่นใจเวลาจอดรถ ไปที่ไหนก็กลัวว่าจะมีที่จอดรถใหญ่ๆมั้ย หวาดระแวงตลอด

นิสัยนี้ไม่ใช่เรื่องที่จอดรถอย่างเดียว ตอนมีอบรมธรรมะถือศีลแปด เรางอแงมาก พยายามต่อรองขอให้มีข้อยกเว้นหรือวิธีที่จะทำให้เราถือศีลแปดได้ง่าย เราทำไปโดยไม่รู้ตัวเลย จนถูกเตือนว่าการปฏิบัติเราจะไม่ถึงไหนถ้าเราทำแบบเอาง่ายไว้ก่อนแบบนี้ ซึ่งเป็นความจริง เพราะถ้าตอนนั้นเราไม่กัดฟันทำตามกฎที่เราคิดว่ายาก เราก็จะไม่ได้เรียนรู้เยอะขนาดนี้

นิสัยที่ชอบอะไรง่าย และคอยเลี่ยงของยากๆทั้งๆที่มันอาจมีประโยช์กับเรา ทำให้เราเป็นคนผลัดวันประกันพรุ่ง เพราะเราไม่เคยเห็นโทษของเรื่องนี้เลย เราเคยตัวกับการไม่รีบทั้งๆที่ไปทำงานสายเพราะมันง่ายกว่า เคยตัวกับการที่จะเลือกนั่งคุยเล่นกับเพื่อน หรือเล่นเฟสบุ๊ก แล้วไม่ยอมทำงานที่ควรจะทำ เราเลือกที่จะบ่นกับสิ่งที่เราคิดว่ามันยาก แทนที่จะทำให้มันเสร็จๆ เพราะมันง่ายกว่าที่จะบ่น คิดแล้วน่ากลัวมากที่เราเคยคิดว่าง่าย=ดีเท่านั้น แล้วไม่เคยเห็นโทษของมันเลย เพราะถ้าคิดอย่างนี้ต่อไป เราก็จะพลาดโอกาสที่จะได้เรียนรู้เรื่องบางเรื่องที่สิ่งที่ยากเท่านั้นที่จะสอนเราได้

Good Parking

Before I left for Buddhism class, my car was parked in front of my house. As I left I thought, “I hope that the same parking will still be here when I come back.” Luckily it was still there when I got home.  

I thought about why I like this parking spot so much. Why if I didn’t get it again I would be unhappy. My answer was because it’s so close to the house and very easy to park in because it’s a big space. I realized that my thinking is impermanent — I thought that having a space that is close and big is only a good thing. But, I was wrong to believe that easy parking is always = good. 

Since it’s easy for me to park in a big space and prefer it that way, I always look for easy big parking and avoid normal or tight spot. And because of that I never get to go through that learning curve and become a good parallel parker. I’m always uncomfortable when I have to park in a tight spot. So from getting used to easy big parking spots, I have developed a nervous personality when parking in normal or tight spaces.

Not only do I like easy parking, I notice that I like other easy things and tend to avoid anything difficult but necessary for my growth. When the temple had the 8 precept retreat, I complained ,whined and kept bargaining  for easy ways for me to hold the precepts. By doing that I was told that it would burden the progress of my practice. And it’s absolutely true because if I wouldn’t have toughened up, I wouldn’t have learned as much as I did.

Also the habit of choosing easy options over difficult things that are important to go through resulted in my habit of  procrastinating. I chose to not rush even though I was running late for work.  I chose to chit chat or go on Facebook rather than finishing important projects. I whined about difficult stuff because it’s easier than  just doing it and getting it over with. It is scary now how I thought easy = always good. If I had continued that way, I would have missed out on some great benefits that come only from going through difficulties sometime.