วันนี้สามีโทรมาเล่าเรื่องหลานของเพื่อนให้ฟัง เป็นเด็กเรียนอยู่มหาวิทยาลัย คุณแม่ซื้อข้าวมันไก่มาให้เป็นอาหารกลางวัน วางไว้ให้บนโต๊ะอาหารแล้วออกไปทำธุระ พอแม่กลับมาตอนบ่าย เห็นลูกยังไม่ได้ทานก็ถามว่าทำไมไม่ทาน ลูกตอบว่า “ก็ไม่มีคนแกะให้” โห… ทำไมเป็นเด็กแบบนี้นะ ว่าแล้วก็สะดุดเข้ากับตัวเองอย่างจัง

เราคือคุณแม่ของเด็กคนนั้นเลย เลี้ยงลูกเหมือนลูกเทวดา ทำให้ทุกอย่าง จนตอนนี้ อายุ 13 ปีแล้ว ถ้าเราตายไป ลูกคงมีชีวิตอยู่อย่างยากลำบากมากในโลกนี้ เราไม่เคยสอนอะไรที่จำเป็นต่อการดำรงชีวิตเลย ให้เรียนวิชาอื่นๆ มากมายสารพัด แต่วิชาที่จะทำให้ ช่วยเหลือตัวเองได้ ไม่เคยได้แตะ

มานั่งดูลูกคนเล็ก  ตอนนี้อยู่ในวัยกำลังอยากทำโน่นนี่ อยากเล่น เราทำอะไร เช่น ทำกับข้าว ซักผ้า พับผ้า จะมาขอช่วย ขอลองทำ พอเราปล่อยเค้าทำ เค้าก็สนุกสนาน ขอทำอีก  แต่ตอนคนโต อายุเท่านี้ เราพลาดไป เราไม่เปิดโอกาสให้ กลัวลูกทำได้ไม่ดี กลัวอันตราย  กลัวสารพัด เป็นแม่ที่ over protected  นอกจากนี้ยังเอาความอยากได้ของตัวเองไปใส่ให้ลูกเพราะคิดว่าเป็นสิ่งที่ลูกน่าจะอยากได้ ตอนเด็กๆ แม่ปล่อยให้เราทำอะไรเองตลอด แล้วเรารู้สึกไม่ชอบ อยากให้แม่ทำให้บ้าง เราเลยทำให้ลูกทุกอย่าง เห็นผิดไปว่า การทำทุกอย่างให้ลูก คือการแสดงความรัก ซึ่งตอนนี้รู้แล้วว่า ไม่ใช่เลย เป็นการทำร้ายลูกอย่างร้ายแรงต่างหาก

ตอนนี้ พอคิดถึงสิ่งที่ลูกทำแล้วเราไม่พอใจ ไม่ชอบ ก็ต้องตกใจเพราะ มันมาจากสิ่งที่เราทำทั้งนั้น เช่น ลูกชอบบ่นเรื่องร้านอาหาร จะต้องสะอาด ต้องบรรยากาศดี แต่งร้านสวย ก็คือเราเลย ตั้งแต่ลูกยังเล็ก เราไม่เคยพาไปกินร้าน ที่ไม่ติดแอร์ หรือร้านข้างทาง เช่น ก๋วยเตี๋ยวเรือ ร้านตามตึกแถว แบบที่เราเองก็เคยกินตอนเด็กๆสักครั้ง  เพราะเรากังวลเรื่องความสะอาด เรื่องห้องน้ำ เรื่องยุงและแมลงสารพัด มาตอนนี้ ลูกทำแบบที่เราทำบ้างเรากลับไม่พอใจ

หรือเรื่องที่ลูกไม่ชอบทำอาหาร เพราะครัวไทยที่บ้านจะอยู่ข้างนอก ยุงจะเยอะ เรากลัวลูกโดนยุงกัด แล้วก็กลัวอันตรายจากเตา เลยไม่ให้จับไม่ให้แตะอะไรเลย ไม่ใช่ว่าลูกไม่เคยขอช่วยทำ แต่เราไม่ให้ทำเอง พอตอนนี้ ลูกก็เลยไม่ยอมช่วยทำกับข้าว เรากลับหาว่าลูกขี้เกียจ หรือแม้แต่น้ำ เราก็จะเทมาวางที่โต๊ะให้ทุกครั้ง เพราะน้ำในตู้เย็นจะใส่เหยือกแก้ว เรากลัวตกแตกใส่ลูก เราเลยทำให้ ตอนนี้เค้าโตพอจะเทน้ำเองได้แล้ว แต่เค้าก็ไม่ยอมทำเอง ได้แต่ร้องเรียกแม่เวลาหิวน้ำ ตอนนี้พอวานให้ลูกช่วยทำอะไร แล้วลูกไม่ทำ คำพูดของเราที่ว่า “หนูไม่ต้องลูก แม่ทำเอง” มันกลับลอยมากระแทกเราอย่างจัง

จะแก้ตัวค่ะ จะแก้ไข จะเริ่มตั้งแต่วันนี้ จะไม่ขอเลี้ยงลูกให้เป็นลูกเทวดา อีกต่อไปแล้วค่ะ