สวรรค์: คุณสามีบอกว่าแกงเหลืองหน่อไม้ดองเราอร่อย เติมแล้วเติมอีกกินหลายมื้อแล้วก็ยังไม่เบื่อ
- เราทำอะไรจึงได้รับผลอันนี้
คุณน้าทำแกงเหลืองให้เรากินแล้วมันอร่อยถูกใจ เลยอยากทำกินเองบ้าง ต้องรีบเลิกงานเพื่อไปซื้อน้ำพริกแกงที่ซุปเปอร์มาเก็ตเอเชียก่อนมันปิดเพราะร้านฝรั่งไม่มี วันแรกไปไม่ทันร้านปิดต้องรอไปอีกวัน กว่าจะได้พริกแกงมาได้ก็ลุ้นมาก ปลาเทราต์ที่เราซื้อมาจากคอสโก้หลายตัวมากใส่ช่องฟรีสไว้ เนื่องจากกลัวปลาเสีย เราเอาเข้าเอาออกจากช่องฟรีสหลายรอบมากเพราะรอพริกแกง เกิดความทุกข์ความกังวลใจว่า เอาปลาเข้าๆออกๆช่องฟรีสหลายรอบปลามันจะสดมั้ย มันจะเสียรึปล่าว หรือมันจะมีกลิ่น แล้วเราทำแกงอันนี้ครั้งแรกไม่รู้ว่าคนอื่นจะกินได้มั้ย หรือเราต้องกินหม้อนี้ทั้งหม้อคนเดียว แต่ตอนปรุงน้ำมะขามหกไปเยอะมาก มันเลยเปรี้ยวถูกใจคุณสามีเพราะเค้าชอบเปรี้ยวนำ
- แล้วผลอันนี้หมดลงได้หรือไม่ อย่างไร
ที่เห็นชัดคือพอแม่บอกว่าเปรี้ยวไป ความดีใจที่ว่าคุณสามีชอบมันหดไปในทันที ที่นี้กลายเป็นความทุกข์ว่าถ้าเราแกงอีกคงต้องแยกสองหม้อ หม้อนึงเปรี้ยว หม้อนึงไม่เปรี้ยว แล้วถ้าหม้อนี้คุณสามมีกินหมด ความสุขใจก็จะหมดตาม
- ผลเสียของการได้รับความพอใจกับสวรรค์อันนี้
พอแกงคราวหน้าถ้าไม่ถูกใจเค้าเหมือนคราวนี้ เราก็จะทุกข์ เพราะเอามาเปรียบเทียบกับความสุขของคราวนี้
นรก: แม่เราซึ่งเป็นคนใต้บอกว่าแกงเหลืองเราเปรี้ยวไป
- เราทำอะไรถึงได้รับผลอย่างนี้
เพราะเราทำน้ำมะขามหกไปในหม้อเยอะ ทำให้แกงมันเปรี้ยวนำ
- เรามีความเห็นผิดตรงไหนจึงต้องมาประสบเหตุการณ์นี้
เพราะเรามีความเชื่อว่าสิ่งที่ดี จะต้องดีเสมอ เราคิดว่าอันนี้มันก้อพออร่อยแล้ว คิดไปเองว่าแม่คงอร่อยด้วย เชื่อสนิทใจว่าเรารู้ว่าแม่ชอบยังไง และเชื่อว่าเราควบคุมความรู้สึกแม่ได้ด้วยการปรุงอาหารของเรา อีกทั้งคิดว่าแม่เป็นคนใต้ รสชาติที่แม่ชอบต้องเป็นรสชาติอร่อยมาตรฐาน ซึ่งแท้จริงแล้วสไตล์อาหารคนใต้แต่ละจังหวัดก็แตกต่างกัน แต่ละบ้านก็ชอบแตกต่างกัน แม้แต่ละคนในบ้านยังชอบไม่เหมือนกัน
- เราได้เรียนรู้อะไรบ้างจากนรกอันนี้
เห็นความไม่เที่ยงว่าสิ่งที่ดีสำหรับคนหนึ่งอาจไม่ใช่สิ่งที่ดีสำหรับอีกคน และเราก็เห็นความไม่เที่ยงว่าพอเราทำน้ำมะขามหกไปในหม้อแกงเยอะ เราก็รู้ว่ามันเปรี้ยวเกินไปนิด คิดว่ามันแค่พอกินได้ แต่พอคุณสามีบอกชอบ ไอ้แกงหม้อเดิมที่รสชาติเหมือนเดิม เรากลับคิดว่ามันเป็นแกงที่เลอเลิศ (เพราะคุณสามีชอบ) แต่พอแม่ลองชิมไอ้แกงหม้อเดิมนี้ล่ะ แต่บอกว่ามันเปรี้ยวไป ความรู้สึกในใจเราก็เปลี่ยนไปอีกแล้ว ว่าแกงหม้อนี้มันไม่เพอร์เฟ็ค จะเห็นได้ชัดว่าความเห็นในใจเรามันเปลี่ยนไปเรื่อย ขึ้นอยู่กับว่ามันมีสิ่งไหนมากระทบ แม้รสชาติของแกงก็ยังเป็นรสชาติเดิม สิ่งที่เราคาดหวังว่าแกงหม้อนี้หม้อเดียวทุกคนจะชอบมากพอๆกัน มันเป็นสิ่งที่ทำให้เกิดขึ้นได้ยากมาก แม้มันเกิดขึ้นได้ การจะทำให้เป็นอย่างนั้นอีกบ่อยๆสม่ำเสมอก็ยิ่งยากขึ้นไปอีก แม้หากทำได้จะต้องทุกข์มากมายเพื่อให้มันเป็นอย่างนั้น ซึ่งดูแล้วไม่น่าคุ้มเลยกับความทุกข์ที่แลกมา