ตอนข้บรถกลับจาก KPY Retreat เราและเพื่อนๆแวะซื้อสตอเบอรี่กัน เรารู้สึกว่าสตอเบอรี่เจ้านี้อร่อยมากๆ หวานหอมที่สุดที่เคยกินมา กินแล้วฟินสุดๆ มันช่างเป็นสตอเบอรี่ที่สุดยอดในปฐพีนี้เลย อร่อยทีสุดในสามโลก ไม่มีสตอเบอรี่ไหนเทียบได้ในโลกานี้อีกแล้ว โอนี่แหละ สตอเบอรี่สุดยอดของชั้น ชั้นเจอมันแล้ว ประมาณว่ามองลังสตอเบอรี่แล้วคิดในใจว่า This is it! My search is over. You’re the one. I finally found you. I love you. You’re “my strawberries”.
พอคิดได้ว่าสตอเบอรี่นี้มันสวรรค์ของเราดีๆนี่เอง อ้าวเราได้การบ้านธรรมะส่งแล้ว ครูบาอาจารย์เพิ่งให้การบ้านในการพิจารณาเรื่องสวรรค์และนรก อะไรที่เราเจอะเจอในแต่ละวันทีทำให้เรารู้สึกเหมือนขึ้นสวรรค์ หรือตกนรก อะไรมันทำให้ได้ตรงนั้นมา สวรรค์มันจะจากเราไปได้ยังไง และมีอะไรที่แนบมากับสวรรค์นี้ด้วย พอได้หัวข้อพิจารณาธรรมแล้วเราก็เริ่มพิจารณา
สวรรค์ของการได้กินสตอเบอรี่อร่อยๆมันมาได้ยังไง มีส่วนประกอบอะไรบ้างที่ทำให้เราได้กิน
1. เรามีโอกาสได้ไปอยู่บนเขาแล้วมีคนซื้อมาให้กิน เราเลยได้ชิม ถ้าเราไม่ได้ขึ้นเขาหรืออยู่ในที่ๆมีสตอเบอรี่นี้ เราคงไม่ได้กินจนติดใจ และได้ไปซื้อกินเองเยอะๆอย่างมีความสุข
2. ด้วยความอยากกินเราเลยเที่ยวถามคนหลายคนว่ามันขายที่ไหน แอบกลุ้มอยู่นานว่าเราจะหาเจอมั้ย แล้วตะเกียกตะกายแวะไปซื้อจนเจอ
3. จะซื้อกินได้เราต้องมีเงินในกระเป๋า เงินที่ได้มาก็ได้จากการทำงานที่มี่หลายครั้งเหนื่อยแทบตายกว่าจะดีลกับลูกค้าเพื่อให้ได้เงินมาซื้อสตอเบอรี่อร่อยนี้
4. พอเงินสดไม่พอต้องยืมเงินเพื่อน ถ้าไม่ได้เพื่อนที่ใจดีให้ยืมเงินหรือมากับคนแปลกหน้าคงไม่ได้กิน และ ทุกข์มากเป็นแน่แท้ เพราะมาถึงที่แล้วแต่ตังไม่พอ
5. ถ้าไม่ขับรถมาเองอาจไม่ได้กิน เพราะชะตากรรมต้องขึ้นอยู่กับคนขับว่าเค้าจะแวะมั้ย หรือถึงแม้เราเป็นคนขับ แต่คนที่เราจะไปส่งต้องรีบไป หรือคนในรถไม่อยากไป เวลาไม่พอเราอาจไม่ได้แวะกิน
6. ต้องมีเวลา ถ้าไม่ได้ลางานมา KPY Retreat คงไม่ได้ขับรถไกลขนาดนี้เพื่อมาซื้อกิน และยิ่งถ้าไม่ได้ทำงานหนักจนสะสมวันลาได้ คงไม่ได้มีโอกาสมากิน
ความสุขของการได้กินสตอเบอรี่อร่อยๆนี้จะหมดไปได้ยังไงบ้าง
ความสุขนี้ไม่นานจะหมดไป หลังจากเราเอาไปถวายแม่ชีครึ่งนึง กินเองครึ่งนึง จนเหลือสองตะกร้าครึ่ง กินอีกแป๊บเดียวคงหมด ดีไม่ดีอาจเสียก่อนกินหมด ถ้าเป็นอย่างนั้นจะเสียดายมากเพราะกลับไปซื้อไม่ได้อีกไกลเกิน อีกอย่างถ้าเค้าเลิกขาย หรือสตอเบอรี่มันรสชาติไม่เหมือนเดิมเราคงจะเศร้า และความสุขนี้ก็อาจหมดลงได้ถ้าเรากินมากจนเบื่อ หรือกินๆต่อไปแล้วแพ้สตอเบอรี่ขึ้นมา ทั้งๆที่ใจอยากกินแต่กินไม่ได้ก็เศร้าอีก แล้วถ้าเราไม่มีตังล่ะ ความรู้สึกอร่อยที่เรายึดไว้ตรงนั้นอาจไม่สามารถเกิดขึ้นได้อีก
ผลเสียของสตอเบอรี่อร่อยเจ้านี้มีอะไรบ้าง
กินไปอร่อยไป ติดใจในรสชาติ ว่านี้แหละสตอเบอรี่ที่ดีมันต้องอย่างนี้สิ รู้สึกเริ่มหยิ่งไม่อยากกินของเจ้าอื่น แล้วเริ่มมองสตอเบอรี่เจ้าอื่นด้วยสายตาเหยียดหยามว่าเชอะชั้นไม่กินแกหรอก ทีนี้ต่อไปนี้กินของที่อื่นก็ไม่มีความสุขแล้ว จะกินที่ไหนก็จะนึกเปรียบเทียบกับเจ้านี้ ถ้าใครจะไปก็อยากจะฝากให้เค้าซื้อ สร้างความลำบากให้คนอื่นอีก ถ้าเค้าไม่ซื้อก็จะพาลโกรธเค้า หาเรื่องทะเลาะกันก็เพราะเราอยากได้ความรู้สึกอร่อยๆอย่างนั้นอีก ถ้าเราไปเองก็จะโลภอยากซื้อมาเก็บไว้เยอะๆ ถ้าเราเอาให้ใครกินแล้วเค้าไม่ชอบเหมือนเราก็จะโกรธเค้า แล้วมีความเป็นไปได้สูงว่าซื้อมาเยอะเกินกินไม่ทัน เน่าคาตู้เย็นและอาจโดนคุณสามีดุได้ ก็จะทะเลาะกันอีก
สรุปแล้วไอ้ความอร่อยฟินๆไม่กี่นาที ก่อนกินก็ต้องแลกมาด้วยความทุกข์ (เงินที่หามาได้ด้วยหยาดเหงื่อแรงงาน รวมถึงทุกข์ที่ต้องไปสรรหาซื้อมา) หลังกินแล้วติดใจ พิจารณาดีๆกลายเป็นว่าทุกข์โทษภัยมากเหลือเกิน เสี่ยงมากกับการติดรสชาติสตอเบอรี่อันนี้
“The ultimate strawberries”
The other day, when I drove down from KPY, my friends and I stopped by the fruit stand on the way to get some strawberries and blackberries. They were the best berries ever. They were super sweet and smelled amazing!
A. There were many factors that brought me to buy these berries:
- I got a chance to go to a KPY retreat last year where someone brought some of these same berries. I happened to be there, so I got a chance to taste them. If I weren’t at the retreat, if I wasn’t around when this person shared them, I wouldn’t have tasted them, gotten attached to the taste and started seeking them out myself when I was near the fruit stand that sold these particular berries.
- Because I wanted more, I asked a bunch of people where they all got them and the directions to the place so I could get there myself. I was worried that I wouldn’t be able to find the right fruit stand.
- To be able to get the berries, I had to have money which I earned from working. And working means there are many times that I have to deal with difficult customers in exchange for these delicious berries.
- At that time I didn’t have enough cash, so I borrowed money from a friend. If my friend wasn’t kind enough to lend me money for the berries, or if I had gone there with strangers, I wouldn’t have been able to get them. And I would have been really disappointed that I was so close to eating the best berries again but couldn’t quite do it.
- If I didn’t drive, I might not be able to get the berries because it would have been up to the driver if he or she wanted to stop by the fruit stand. And if I did drive, but my passengers were in a hurry or didn’t want to stop, I might loose the chance to eat the berries.
- In order to be able to get the berries, I have to have time. If I didn’t accrue my vacation days and take time off from work to go to the retreat, I wouldn’t have driven so far to get the berries.
B. The happiness I gained after eating the berries did not last long. I gave half of the berries to MaeYo and kept half for myself. Now I have a couple baskets left. Its not too long before they will be gone. Maybe some might turn bad before we can finish them. Then I will feel bad because it’s too far to go back and get some more. And if that particular fruit stand is gone or the berries don’t taste the same, I would get disappointed. Or my heaven of eating really good berries could be gone, if I have too much and get bored. How about if I develop a food allergy and can no longer have them? That would be real suffering. And if I can no longer afford them, then that’s also bad as well.
C. The berries were so sweet and delicious that the more I ate, the more I got attached to the taste. I felt that this is the way strawberries and blackberries should taste. These berries are ‘the king’ of all berries. I started to look down on all other berries I ever tasted and felt I don’t care for those anymore. Now any berries I get won’t be as delicious, they won’t make me happy eating them. Any berries I get I will compare to ‘the king’ of berries.
Also, whenever anyone goes to KPY, I will want them to pick-up some more berries for me. If they don’t or forget I will get upset and want to fight with them because I want that feeling of “It tastes sooooo good!” again. And if I go there myself, I’ll be so greedy, wanting to buy so much for myself and my friends. Then if those friends don’t care for them, I would get upset again. I have a habit of going overboard. So I would likely buy too much and some will go bad in the fridge and my husband might complain. Then I will pick a fight with him too.
The few minutes of heavenly feeling when eating the berries is something I exchange for all the suffering from working so hard to earn money to be able to buy them, the suffering from getting them and suffering that could come after becoming so attached to them. After contemplating about these berries I see how it is so risky to be attached to the taste of them.