at KPY, ตอนประมาณสี่ทุ่มผมตัดสินใจไม่ไป join กับเพื่อนๆ คนอื่นที่จะไปนอนค้างดูดาว ถ่ายรุปที่ลานกลางแจ้ง เพราะเหนื่อยมากจากการนอนดึกสามคืนติดๆ ใจอยากจะขับรถตรงไปที่กุฏิแล้วก็ไปนอนเลย ไม่อยากจะเดินไปเพราะ ไกล ของหนัก และกลัว ไม่อยากเดินตอนกลางคืนคนเดียว คนกลุ่มแรกตัดสินใจขับรถกันขึ้นไป เหลืออีกสองคนที่รถไม่พอ แล้วก็ทำอะไรยังไม่เสร็จเพราะกำลังรอคิวอาบน้ำ (เหลืออีกสองคิว) บอกเพื่อนอีกคนที่นอนกุฏิข้างๆกันว่าไม่ต้องเดินไปหรอก จะขับรถขึ้นไปที่กุฏิเลย แล้วจะขับไปส่ง แล้วก็บอกเพื่อนที่รอคิวอาบน้ำว่ารีบไปอาบ จะรอตรงนี้
เซ็งมากเพราะรอไป 45 นาที ถามตัวเองว่ารอทำไมเนื่ย พูดออกไปทำไมว่าจะรอ เหนื่อยและอยากพักมากแล้ว แทนที่จะได้ไปกุฏิตั้งนานแล้ว กลับยังต้องมานั่งรออยู่นี่ ระหว่างทางไปกุฏิ มีคนกางเต็นท์ตามทาง ผมขับช้าลง ไม่อยากให้ฝุ่นมันจากรถเข้าไปในเต้นท์ ตอนนั้นผมคิดว่าโอนี่ถ้าขับรถคนเดียวคงจะรุ้สึกผิดมากๆ แต่นี่ดีนะพี่มากันสี่คน เลยรู้สึกผิดน้อยลง มาเห็นใจตัวเองตรงนี้เอง ที่บอกเพื่อนข้างกุฏิว่าไม่ต้องเดินจะไปส่ง ที่บอกเพื่อนอีกคนที่จะรอเค้าอาบน้ำให้เสร็จ ก็เพราะเราคิดว่า การขับรถไปกุฏิเป้นเรื่องที่ไม่สมควร พอจะทำสิ่งที่ใจคิดว่าไม่สมควรก็เลยต้องหาพวก เรียกว่าผิดด้วยกันหรือทำให้ตัวเองรู้สึกผิดน้อยลงมา
เที่ยง
- การมาฝึกคือต้องเหนื่อย
ผมคิดเสมอว่าการมา KPY คือเรามาฝึกตัวเอง เรามาปฏิบัติธรรม ผมควรจะปฏิบัติให้มาก นอนให้น้อย มันควรจะต้องเหนื่อยสิ เราควรจะต้องไป epic hike นี่คือการฝึก พอไม่ไป hike ก็รู้สึกผิด พอจะขับรถไปที่กุฏิ ก็รู้สึกผิด แต่ก็เพราะขับรถไปที่กุฏิไม่ใช่เหรอถึงได้เรื่องมาคิด แต่ก็เพราะไม่ได้ไปเดินกับ หลวงพี่ไม่ใช่เหรอ ถึงได้คุยธรรมะล้อมวงคืนนั้น - นั่งไปการหลายคน คือแชร์ความผิดกัน
เช้าวันรุ่งขึ้น มีเพื่อนเข้ามาถามว่าเออ เมื่อคืนรถผมหรือเปล่าที่ขับผ่าน เพราะเค้ากลัว เต้านอนตรงนั้นแล้วเค้ากลัวรถจะชนเค้าตกเขา เพราะเค้ากางเต้นท์แบบล้ำเข้ามาในถนนด้วย ผมตอบว่าอ่อใช่รถผมเอง แต่ไม่ต้องห่วงเพราะเห็นอยุ่ ผมมาเห็นตรงนี้ว่า เออตอนที่เค้าพูดกับเราน่ะ เค้าไมได้รู้สักหน่อยว่าในรถมีคนกี่คน เค้าไม่ได้แคร์ด้วยซ้ำว่าในรถมีคนกี่คน เค้ากลัวตกเขาก็เพราะเราขับรถลงไป การที่มีคนนั่งกี่คนมันไม่ได้ช่วยให้ความผิดของผมน้อยลงแต่อย่างใด รวมไปถึงตอนที่ชะลอรถตอนขับผ่านเต้นท์เพราะกลัวฝุ่นฟุ้งเข้าเต้นท์เค้า คนในเต้นท์เค้าจะแคร์มั้ยว่าคนที่นั่งอยู่ในรถมีกี่คน
หงุดหงิดและโยนความผิด รุ่นน้องคนนึงที่ทำให้ผมนั่งรอนาน เนื่องจากไม่อยากเดินไปที่กุฏิ แต่รุ้สึกผิดที่จะต้องขับรถไป ก็เลยหาพวกนั่งรถไปด้วย จริงๆไม่ได้ช่วยใครนอกจากช่วยให้ตัวเองรู้สึกดีขึ้นแค่นั้น เรา = Hero ตัวปลอม