ได้ข่าวว่ามีการประท้วงใน Colorado ด้วยซึ่งรัฐนี้ Hillary ชนะ รวมทั้งเห็นภาพข่าวการประท้วงหลายๆที่ที่เริ่มรุนแรงและผู้ประท้วงเริ่มทำอะไรที่ผิดกฏหมาย รู้สึกไม่ชอบ นึกตำหนิผู้ประท้วงว่า ทำไมไม่รู้จักยอมแพ้ ในเมื่อผลการเลือกตั้งออกมาเป็นแบบนี้ ทำไมไม่ยอมรับ ทำไมไม่คิดไกลๆ ว่าทำแบบนี้ก็ไม่มีอะไรดีขึ้น ถ้าหากอีกฝ่ายหนึ่งลุกขึ้นมาประท้วงบ้างจะเป็นอย่างไร เรื่องราวจะแย่ไปกันใหญ่ คิดแต่จะ “เอาชนะ” ไม่คิดถึงผลที่มันจะเกิดขึ้นบ้างเลย
Another Prelude to Introduce A Super Duper Important Buddhist Concept — Two-Sidedness: This next 2 section will have lots of entries on two sidedness so this seems as good a time as any to offer an introduction to one of the most fundamental ideas in Buddhism — Everything, everything, EVERYTHING, has 2 sides. 2 sidedness is a feature of impermanence. What exactly does that mean? Actually, it means lost of…
I got into town from a business trip on Friday. When I came home, I noticed that my garbage can was in front of my garage door. My sister must have taken it out on Thursday night. I said to myself that I would take it in later. I cleaned up and watered the plants. I went to a friends coffee shop to bring some vegetables I picked from the…
จากการเลือกตั้งประธานาธิบดีสหรัฐเมื่อวานนี้ ทั้งก่อนการเลือกตั้งและหลังการเลือกตั้ง ฟังคนที่เลือกทั้งสองฝ่าย และดูข่าวคนที่ไม่ยอมรับผลเลือกตั้งจนถึงขั้นประท้วง มีคลิปการแสดงความไม่พอใจด้วยการทำลายทีวีหลังรู้ผลการเลือกตั้ง รู้สึกว่าโลกนี้มันเป็นแบบนี้หรือ เมื่อไม่พอใจก็แสดงออกด้วยความรุนแรง ประท้วงโวยวายเพื่อให้ได้ดั่งใจ ในใจก็นึกว่าจะอะไรกันนักหนา ผู้สมัครทั้งสองคนไม่ได้มีใครดีกว่ากัน ดูไปดูมาพร้อมกับนั่งคุยกับน้องคนไทยที่เลือก Donald Trump อยู่ๆคำว่า “ผลประโยชน์” ก็ผุดขึ้นมา คนที่เลือก Donald Trump ก็ไม่ได้ชื่นชอบในตัวตน แต่ที่เลือกเพราะนโยบายที่เค้าเชื่อว่าจะทำให้เค้าเสียประโยชน์น้อยลง หรือได้ประโยชน์มากขึ้น ส่วนคนที่ประท้วงไม่ยอมรับ ก็เพราะรู้สึกว่าตัวเองจะเสียประโยชน์จากนโยบายของ Donald Trump
เราเป็นคนชอบวิจารณ์ ชอบออกความเห็นโดยที่เจ้าของเรื่องเขาไม่เคยถามความเห็น เราเห็นพี่ที่นับถือกันไปรักษาโรคภูมิแพ้ของตัวเขา เราก็ชอบไปยุ่งไปเสนอความเห็นว่าวิธีการรักษาของเค้า มันไม่ใช่ เราว่ามันมากเกินไป ทำไมต้องทรมานตัวเองขนาดนั้น เราคิดว่ามันน่าจะมีวิธีที่มันดีกว่านี้ แต่เราก็ไม่เคยช่วยแกสืบเสาะค้นหาทางแก้ เมื่อไรที่แกเล่าให้ฟังว่าแกไปรักษาตัวมาอย่างไร เราก็พร้อมที่จะขัดแย้งและแสดงความไม่เห็นด้วยอยู่ตลอดเวลา
The wrong question – “I guess you don’t like basketball, right?” I asked my son this question because I wanted to “motivate” him to study harder. We have an agreement, if he doesn’t put forth effort in studying and scores low, he doesn’t get to play basketball. But in motivating him, I shouldn’t have phrased the question that way. In asking him the question that way, I 1- caused him…
In this next section I’ll share a few more stories from the “early days”(up till around June 2013). Some of these precede the Killing the Crazy story, but cover topics aside from paranoia, many are from the months shortly following that story (which occurred late 2012 or early 2013). The main point here is that as my anxiety levels began to diminish, I was able to ‘work the program’ and…
ระยะนี้ออกไปวิ่งออกกำลังกายที่รอบๆหมู่บ้านเกือบทุกวัน จะถ่ายรูปบรรยากาศ ต้นไม้ ดอกไม้ ตามทางที่วิ่งผ่าน มาลงใน Instagram และ Facebook ซึ่งก็ได้รับคำชมมาว่ารูปที่เราถ่ายนั้นสวยงามดูแล้วสดชื่น จริงๆแล้วสิ่งที่เราถ่ายรูปมาก็เป็นสิ่งธรรมดาทั่วไป เช่น ต้นหญ้า ต้นไม้ดอกไม้ข้างทาง ท้องฟ้า สนามหญ้า ที่เห็นอยู่ทุกวัน ตอนวิ่งผ่านก็สังเกตุว่าไม่มีใครสนใจ ก็มีเราเพียงคนเดียวที่วิ่งไปถ่ายรูปไป ก็เลยสงสัยว่าทำไมเราถึงเห็นความสวยงามของสิ่งธรรมดาๆ เหล่านี้
After attending Dhamma discussions for a while, my teachers started talking about internalizing. It is one thing to know, but another to believe. LP Anan related it to the stories about the enlightenment of Buddha’s disciples. One saw the petals falling off and flower, related it to impermanence and became enlightened…..WOW. I understand that! Why am I not enlightened? It goes beyond understanding, they truly believed. The first time I…
เพื่อนร่วมบ้านวางรองเท้าสะเปะสะปะอยู่หน้าห้องของเขาแต่เป็นทางเดินไปห้องของเรา ครั้งแรกที่เราเดินสะดุด เราได้แต่คิดว่าทำไมวางรองเท้าเกะกะ สะดุดครั้งที่สองคิดว่าถ้าเราล้มไปคงเดือดร้อน เมื่อสะดุดรองเท้าที่เดิมมาแล้วสองครั้ง และเรายังคงต้องเดินผ่านจุดนั้นทุกครั้งที่เข้า-ออก งั้นเรา คงจะอยู่เฉยไม่ได้อีกแล้วต้องทำอะไรสักอย่างเพื่อแก้ปัญหา เลยคิดว่าถ้าจะไปบอกให้เขาเก็บรองเท้าให้เป็นระเบียบจะเป็นอย่างไร เค้าอาจจะคอยเก็บเป็นระเบียบไปซักพักแล้วก็คงเป็นเหมือนเดิมตามนิสัย ซึ่งนิสัยของคน เรารู้ดีว่ามันเปลี่ยนยาก ถ้าเขาไม่คิดจะเปลี่ยนด้วยตัวเค้าเอง ถึงแม้ว่าจะพยายามเปลี่ยนแล้ว แต่ด้วยความเคยชินมันก็จะเข้านิสัยเดิมอีก และเมื่อเขาวางเกะกะอีกเราก็คงโกรธอีก เราจึงคิดว่าการพูดครั้งนี้คงไม่เหมาะจะทำให้มองหน้ากันไม่ติดเปล่าๆ ไม่ได้แก้ปัญหาให้เราแต่อย่างใด และอาจมีโทษตามมาได้อีก