เพื่อนร่วมบ้านวางรองเท้าสะเปะสะปะอยู่หน้าห้องของเขาแต่เป็นทางเดินไปห้องของเรา ครั้งแรกที่เราเดินสะดุด เราได้แต่คิดว่าทำไมวางรองเท้าเกะกะ สะดุดครั้งที่สองคิดว่าถ้าเราล้มไปคงเดือดร้อน เมื่อสะดุดรองเท้าที่เดิมมาแล้วสองครั้ง และเรายังคงต้องเดินผ่านจุดนั้นทุกครั้งที่เข้า-ออก งั้นเรา คงจะอยู่เฉยไม่ได้อีกแล้วต้องทำอะไรสักอย่างเพื่อแก้ปัญหา เลยคิดว่าถ้าจะไปบอกให้เขาเก็บรองเท้าให้เป็นระเบียบจะเป็นอย่างไร เค้าอาจจะคอยเก็บเป็นระเบียบไปซักพักแล้วก็คงเป็นเหมือนเดิมตามนิสัย ซึ่งนิสัยของคน เรารู้ดีว่ามันเปลี่ยนยาก ถ้าเขาไม่คิดจะเปลี่ยนด้วยตัวเค้าเอง ถึงแม้ว่าจะพยายามเปลี่ยนแล้ว แต่ด้วยความเคยชินมันก็จะเข้านิสัยเดิมอีก และเมื่อเขาวางเกะกะอีกเราก็คงโกรธอีก เราจึงคิดว่าการพูดครั้งนี้คงไม่เหมาะจะทำให้มองหน้ากันไม่ติดเปล่าๆ ไม่ได้แก้ปัญหาให้เราแต่อย่างใด และอาจมีโทษตามมาได้อีก

คิดต่อว่าแล้วเราจะเก็บให้เขาหรือ ใจเถียงว่า ไม่ เราไม่ใช่คนรับใช้เขานะ ทำไมต้องคอยตามเก็บด้วย รองเท้าเขา วางอยู่หน้าห้องเขา เขาต้องรับผิดชอบซิ

เราคิดว่าหรือจะเอาเท้าเขี่ยๆ ให้รองเท้าพ้นจากทางเราดีไหม ใจตอบว่าครูบาอาจารย์สั่งสอนว่าถ้าจะทำอะไรให้ทำให้ดี เลยคิดว่าเขี่ยไปส่งๆ คงไม่ดีแน่ เพราะถ้าเขี่ยไปส่งๆ เจ้าของห้องก็อาจไม่รู้สึกอะไร อีกอยู่ดี เพราะรองเท้าก็เกะกะเหมือนอย่างที่มันเป็นอยู่ แล้วเราเองก็อาจมาสะดุดรองเท้าที่บรรจงเขี่ยไว้อีกทีหลัง นี่คงไม่ใช่การแก้ปัญหาที่ดี

เดินขึ้นมาอีกครั้งเลยก้มลงเก็บรองเท้าเข้าชั้นให้เขาอย่างเรียบร้อย เพราะคิดว่าในเมื่อบอกเขาตรงๆ ไม่ได้ เก็บส่งๆ ไม่ได้ ก็ขอบอกเขาด้วยการเก็บของเข้าที่ให้เรียบร้อย ตั้งใจทำโดยไม่หวังผลว่าเค้าจะรู้สึกหรือหวังว่าหลังจากนี้เขาจะเก็บรองเท้าให้เรียบร้อยกว่าเดิม

ก่อนที่จะก้มลงเก็บก็มีความคิดขึ้นมาเหมือนกันว่าทำไมฉันต้องมานั่งเก็บให้แกด้วย มีความรู้สึกถึงตัวเราใหญ่มาก แต่ลองตัดใจฝืนทำดู ดูซิเราจะเป็นอย่างไร เราจะตายไหม จะเสียหน้าไหม เราจะอายไหมถ้าใครจะรู้ว่าเราต้องนั่งเก็บรองเท้าคนอื่น เมื่อต้องก้มลงเก็บรองเท้าเข้าที่จริงๆ จึงรู้ได้ว่า ที่เราคิดวาดภาพไปเอง มันไม่เป็นอย่างนั้น เราไม่ได้ถูกดึงให้ต่ำลงเพราะต้องเก็บรองเท้าให้คนอื่นอย่างที่เราคิดก่อนก้มลงเก็บ เราก็ยังคงเป็นเรา ไม่ได้เสียหน้าหรือเสียอะไรอย่างที่คิดบ้าไปเองล่วงหน้าในตอนแรก

คิดไปล่วงหน้าอีกว่าถ้าหากเค้าจะทิ้งไว้อีก เราจะทำอย่างไร เราก็อาจเก็บให้หรือไม่เก็บขึ้นอยู่กับสถานการณ์ตอนนั้นๆ ถ้าจะเก็บให้เขาก็จะด้วยเหตุผลที่ว่า ถ้าเราต้องสะดุดล้มไปเพราะรองเท้าเกะกะของใครไม่ว่าที่ใดก็ตาม คนที่เดือดร้อนคือเราไม่ใช่เขา เราตัดสินใจเก็บรองเท้าคนอื่นก็เพื่อความปลอดภัยของตัวเองไม่ใช่เพื่อคนอื่น ไม่ได้เกี่ยวข้องกับการเสียหน้าหรือเสียศักดิ์ศรีแต่อย่างใด