There was a little market down the block from my house that had struggled for years. It was such an eyesore, attracted unsavory characters, the whole neighborhood was waiting, hoping, it would shut down. That something fun and chic would open in its place and increase all of our property values. I walked by the market, looked-in and saw the owner arranging his empty shelves, trying his best to make…
ช่วงสงกรานต์ทางครอบครัวคือ พ่อ แม่ น้องสาว น้องเขย และหลานชายอายุ 2 ขวบมาเยี่ยมจากเมืองไทยเป็นเวลา 10 วัน เราได้ทำความสะอาดบ้านจัดเตรียมบ้านและซื้ออาหารมาเตรียมต้อนรับ ซึ่งในช่วงเวลาที่ครอบครัวมาเยี่ยมนี้เองเป็นช่วงที่เราได้พิจารณาในเรื่องตนและของของตนและความไม่เที่ยงโดยเฉพาะที่เกี่ยวกับเรื่องบ้านได้เยอะมาก รวมทั้งได้สังเกตุเห็นความเปลี่ยนแปลงของตัวเองในการรับมือกับความไม่เที่ยงรวมถึงตนและของของตนชัดขึ้นด้วย
ครูบาอาจารย์ให้ดูคลิปวีดีโออันนึงแล้วให้นำมาพิจารณา วีดีโอนี้มีมดตัวนึงไปเก็บศพมดอีกตัว แล้วแบกเดินไปเดินมา พอดูเสร็จเราก็นั่งด่ามดว่าทำไมมันโง่อย่างงี้ มดอีกตัวตายแล้ว จะแบกไปแบกมาให้ลำบากตัวเองทำไม ซักพักสะดุ้งขึ้นมาว่าอ้าวเราก็เป็น มีพี่คนนึงซื้อเคสโทรศัพท์ให้เรา ปกติคนซื้อของให้เรามักไม่ถูกใจ แต่เคสอันนี้ชอบมาก สีและพื้นผิวด้านๆถูกใจ มีวงแหวนให้จับ ชอบมาก แม้เคยเห็นแบบนี้มาแล้วก็ยังไม่ชอบเท่าอันนี้ เราเป็นคนซุ่มซ่ามชอบทำโทรศัพท์ตก เราทำตกหลายครั้งจนเคสแตกใช้ไม่ได้ แม้ตอนนี้เคสอันนั้นได้ตายจากเราไปแล้ว โยนทิ้งไปในถังขยะแล้วด้วย แต่ใจมันยังผูกกับเคสอันนี้อยู่ เวลาหยิบโทรศัพท์มาใช้ก็คิดถึงเคส
The Prelude: In general, my practice is to sorta put one foot in front of the other and trudge along my path. But, I have found that sometimes it helps to look-up and look around. To reflect on the distance I have come and to make sure I’m still headed along the right path. The look back — the wohhh something has actually changed in my heart (and much later…
คนเรามีต้นทุนไม่เท่ากัน มีความเก่ง ความถนัดไม่เหมือนกัน คนที่มีความชำนาญ พรสวรรค์หรือแม้แต่มีบางสิ่งบางอย่างมากกว่าคนอื่นก็มักจะได้เปรียบคนที่มีน้อยกว่า เรามักจะมองแต่ด้านดีในการมีสิ่งใดสิ่งหนึ่งมากกว่าคนอื่นโดยไม่ได้มองว่าจริงๆแล้วความได้เปรียบก็มักจะมีด้านไม่ดีติดมาด้วยเสมอ
ดูรายการที่ให้คนมีชื่อเสียงมาร้องเพลงโดยใส่หน้ากากปิดบังตนเอง แล้วให้กรรมการทายจากน้ำเสียง บุคลิก และความสามารถว่าน่าจะเป็นใคร เมื่อเปิดหน้ากากออกมาก็ทำให้คนดูทึ่งได้เกือบทุกครั้งว่าคนๆนี้มีความสามารถขนาดนี้เชียวหรือ ดูๆไปแล้วการใส่หน้ากากของผู้ร่วมรายการนั้นเป็นการใส่เพื่อปิดบังอคติหรือข้อสรุปในใจของคนในสังคมที่ตัดสินจากรูปร่างหน้าตาหรืออดีตที่ผ่านมา เพื่อที่จะได้แสดงให้สังคมเห็นว่าความสามารถที่แท้จริงของคนๆนั้นเป็นอย่างไร
New Technique Alert: Internalization (Opanayiko) We humans are super used to seeing everything from one side, our own, and that makes us blind (well at least it makes us half blind, which may be more dangerous than fully blind where at least we know we can’t see…). This semi blindness reinforces the idea that our beliefs, our actions, the great ‘I’ is exceptional…it traps us. Fortunately, the Buddha did us…
ดูรายการเกมโชว์ที่ให้คนดังมาใส่หน้ากากร้องเพลงแข่งกัน คนที่แพ้จะต้องถอดหน้ากากให้รู้ว่าเป็นใคร วันนั้นคนที่ถอดหน้ากากออกมาเป็นอดีตนางงามที่ไม่มีใครรู้ว่าร้องเพลงได้ดีขนาดนี้และไม่มีใครทายถูกเลย พิธีกรถามว่าทำไมถึงตอบรับมาร่วมรายการเธอก็ตอบว่า เพราะตอนที่ได้ตำแหน่งนางงามและเป็นตัวแทนไปประกวดนางงามจักรวาลนั้น ตัวเองทำได้ไม่ดีไม่เหมือนรุ่นน้องรุ่นหลังๆที่ทำได้ดีมาก คนไทยก็เลยไม่ค่อยพอใจตัวเธอเท่าไหร่ พอได้มาแข่งร้องเพลงก็สัญญากับตัวเองว่าจะทำให้ดีที่สุดเพื่อให้เห็นว่าตัวเธอก็ทำได้ ฟังแล้วเราเกิดความรู้สึกว่า เธอคนนี้คิดไปเอง เปรียบเทียบตัวเองกับคนอื่นและเอาความคิดนั้นมาทำร้ายตัวเองทำไมเนี่ย แล้วก็อึ้ง… เมื่อนึกขึ้นมาได้ว่า นี่แหล่ะคือสิ่งที่เราเคยทำมาตลอดจนตัวเองต้องพบกับความทุกข์ที่ไม่จำเป็นต้องเจอตลอดเวลาที่ผ่านมา
One day I drive by my friend Sandy’s favorite shop and I get to thinking about her. Specifically how much she annoys me. Often. Alot. Then I realize I’m in the car alone, Sandy is no where near by, we haven’t even talked in a few weeks…In other words, there is only one place all this venom can be coming from and it’s not from Sandy, it’s from me. So…
One day I went shopping at Costco and brought my son along. I knew he liked the pizza there so I asked him if I bought him a pizza would he eat it all week until it was finished. Of course he had a big smile and said yes. So I bought him one. Later in the day he started to misbehave so I said to him, “I guess you…