So…we again have a mighty important, but mighty technical blog before us here. I will issue my standard caveat that I share some of these wonkier contemplations not to mess with your mind, nor as a model for anyone else’s practice to follow. They are here because they played a formative part in my own path, my evolution of thought, so I feel like I can’t really leave them out…
Introductory Note on Timing: As I was writing the last few blogs I noticed that I had accidentally skipped over this current entry, about yielding, that I had meant to post back in the ‘Odds and Ends’ period. It comes from summer 2013 and, since we are already a little out of order, I thought I would include it this week before we get back to our ‘regularly scheduled blog’……
So Dear Reader, as a re-cap, we are taking a break from our regularly scheduled program and interrupting this nice, orderly, temporally linear(ish) blog about my practice with an intrusion from the present day…. inspired by the filth, noise, overcrowding and rudeness of NYC…I bring you part four in my blog about hate. Last week, we left off with a real shift, a lightening of my hate load brought about…
So Dear Reader, as a re-cap, we are taking a break from our regularly scheduled program and interrupting this nice, orderly, temporally linear(ish) blog about my practice with an intrusion from the present day…. inspired by the filth, noise, overcrowding and rudeness of NYC…I bring you part three in my blog about hate. We left off last week with a moment of realization: Hate is not built into the situations where…
เมื่อวันอาทิตย์ที่ผ่านมา ลูกสาวคนเล็กลุกขึ้นมาใส่ชุดกระโปรง หวีผมและใส่ที่คาดผมเรียบร้อยต่างจากทุกทีที่มักจะปล่อยผมกระเซอะกระเซิงและใส่ชุดนอนอยู่บ้านทั้งวัน เมื่อลูกเดินลงมาก็ทำท่าเขินๆ พอเราเห็นเราก็รู้สึกว่า วันนี้ลูกน่ารักจังเลยอยากให้ลูกแต่งตัวแบบนี้บ่อยๆ แล้วก็เอะใจว่า เอ้า! นี่ก็ลูกสาวเราคนเดิมหน้าตาเหมือนเดิม เพียงแค่แต่งตัวทำผมให้แปลกไป มันทำให้เรารู้สึกว่าคนคนเดิม น่ารักขึ้น สวยขึ้น ได้เลยรึ แสดงว่าความสวย ความน่ารักที่เราเห็น ไม่ได้เกิดจากรูปลักษณ์ของคนคนนั้นเพียงอย่างเดียวแล้วละสินะ
So Dear Reader, as a re-cap, we are taking a break from our regularly scheduled program and interrupting this nice, orderly, temporally linear(ish) blog about my practice with an intrusion from the present day…. inspired by the filth, noise, overcrowding and rudeness of NYC…I bring you part two in my blog about hate. We left off last week exploring all the pain and suffering that comes with being a hater….