Before I close-out the Suffering and Self – Yummy portion of this blog, I feel compelled to share a few modern-day (Aug 2018 and Oct. 2018) contemplations on the topic of myself and my belongings, while it is still ‘fresh’. Only, instead of focusing on how my belongings feed and care for the self, I observe how actually, I am a slave to these belongings. As with all the other Interruption in Our…
Care and Feeding of the Self Part 2: My Body
Each morning, I get-up and take my asthma medication, a quick puff, a rinse of the mouth and I am good to go. Fit as a fiddle. Strong as an Ox. Healthy as a horse… My fit, healthy self, went to fill-out some insurance paperwork, and as I read their definitions of “excellent health”, I saw I didn’t qualify. With asthma, a chronic condition, the best I can be, according…
มองด้านเดียว
ได้มีโอกาสดูคลิปการแสดงเจ้าแม่กวนอิมภาคพันมือ โดยใช้ผู้แสดงกว่า 20 คน ในการเต้นให้พร้อมกันและจัดองศาของมือแต่ละคนอย่างพอเหมาะจนเมื่อมองด้านหน้าจะเหมือนคนคนเดียวแต่มีพันมือ เป็นที่น่าตื่นตาตื่นใจและรู้สึกชื่นชมในการฝึกซ้อมอย่างหนักของนักแสดงเพื่อให้การแสดงออกมาอย่างพร้อมเพรียงขนาดนี้ แต่ในคลิปนี้กล้องจะจับภาพด้านหน้าเป็นส่วนใหญ่เพื่อให้เห็นเป็นเจ้าแม่กวนอิมพันมือ มีบางครั้งที่จับภาพด้านข้างซึ่งจากมุมนั้นจะมองภาพรวมไม่ออกแต่กลับทำให้เห็นถึงการจัดวางท่าของแต่ละคนที่ทำให้ภาพด้านหน้าออกมาสวยงาม
Care and Feeding of the Self Part 1: My Stuff
The next two blogs, which will close-out the Suffering and Self –Yummy period of my practice, are a recap of the homework Mae Yo gave me to look at my own experiences to see how I use stuff to feed and sustain the self. Part 1 will be evidence gathered from my belongings. Part 2 will address my body directly. Fishing through my wardrobe I come across an outfit I love: tall black boots and a…
Teachings on Stuff and Self from Mae Yo
I shared my reflections on the Green Purse with Mae Yo and she offered a few thoughts I will share here: Identity comes from what we are familiar with, we reiterate it, we become used to it and then, in our minds it becomes us and ours. We are repulsed by things we don’t like and attached to stuff we do. It all starts with me and the bag, but compliments from others, Eric’s comment that the…
The Green Purse, 2.0 – A Contemplation I Offered to Phra Arjan Daeng
Following the teaching I received from Phra Arjan Daeng, I began to try and incorporate his advice for practice into my contemplations. What follows is a homework contemplation about my Green Purse which I turned in to Phra Arjan Daeng upon our next meeting several weeks after his initial instruction. _______________________________________________________________________ The Story : I had been on the prowl for a new purse for a few weeks, I wanted something bright, in a neutral color, big enough to fit my gym clothes, cross body…
A Teaching from Phra Ajarn Daeng:
In June 2015, shortly after the 2015 Retreat, Wat San Fran welcomed a visit from Phra Arjan Daeng, Assistant Abbott of Wat Pa Ban Koh and one of Laung Por Thoon’s esteemed students. I was fortunate to be at the Wat and receive a teaching from him advising me on how to practice. Here I will share a some of the notes I took from that teaching: ____________________________________________________________________________ You should…
Contemplations from the 2015 Retreat: Final Thoughts from Mae Yo
After the retreat I went ahead and summed-up all my contemplations and shared them with Mae Yo and Neecha. I had a few additional questions. Here you will find my questions in purple and Mae Yo’s responses in green below: 1)So this is really the first time that self has jumped out at me. I wanted to ask if there are pieces I am missing or more mechanics I should be…
Contemplations from the 2015 Retreat: A Relief From Unbearable Burdens
For the longest time, I had seen practicing the Dharma as a struggle. A sacrifice. Something I endured for the promise of a better future, or being a better person, or at least understanding the world more clearly. Of course, it had already been of benefit to me, I saw results; otherwise why in the heck would I keep pushing? But, to be honest, most of the time I imagined…
ปมในใจ
เมื่อวันก่อนโรงเรียนหยุดลูกสาวคนโตจึงขอไปบ้านเพื่อน ตอนไปรับลูกก็ขึ้นรถมาแล้วเล่าโน่นนี่ สุดท้ายเล่าว่าแม่ของเพื่อนทำทาโก้ได้อร่อยมากจนเค้าทานไปตั้ง 3 ชิ้น ประโยคแรกที่ผุดขึ้นมาในหัวคือ พูดแบบนี้แสดงว่าเราทำไม่อร่อยใช่ไม๊ แต่ก่อนที่จะพูดอะไรออกไปก็จับตัวเองได้ว่า คิดไปเองอีกแล้ว แปลความหมายคำพูดของลูกไปตามปมที่เรามีอยู่ในใจอีกแล้ว จึงพิจารณาใหม่ว่าการพูดของลูกเป็นเพียงการเล่าให้ฟังเท่านั้น คำพูดที่ตอบลูกออกไปจึงเปลี่ยนจากการประชดประชันด้วยความน้อยใจ เป็นการถามว่า รสชาติเป็นอย่างไรเหมือนไปกินที่ร้านไม๊ และเกิดการปรึกษากันว่า แม่เห็นมีเนื้อที่หมักแล้วสำหรับทำทาโก้โดยเฉพาะขายที่ซุปเปอร์มาร์เก็ตไว้จะลองซื้อมาทำดู การสนทนาจึงจบลงด้วยดี