จากงานพระราชพิธีถวายพระเพลิงที่ผ่านมา ได้รับความสนใจจากสื่อต่างประเทศมาทำข่าวมากมาย ซึ่งบางสื่อนอกจากจะเสนอข่าวเรื่องความยิ่งใหญ่ของพิธีแล้ว ยังเสนอข่าวเรื่องจำนวนงบประมาณที่ใช้ในการจัดพิธีนี้ด้วย ทำให้มีการวิพากษ์วิจารณ์ และมีคอมเมนต์ในโลกโซเชียลจากชาวต่างชาติว่าเงินจำนวนนี้น่าจะนำไปทำอย่างอื่นที่มีประโยชน์มากกว่า จึงเกิดการโต้กันไปมาระหว่างคนไทยที่พยายามจะอธิบายและคนต่างชาติที่แสดงความคิดเห็นในพื้นที่ข่าวเหล่านั้น ต่างคนก็พยายามที่จะให้ฝ่ายตรงข้ามเข้าใจในสิ่งที่ตนกำลังอธิบาย แต่ต่อให้พยายามเท่าไรก็ตามคนที่ไม่เข้าใจก็ไม่เข้าใจอยู่ดี
Suffering in the Snow
Note from the present day: This story was one of my early contemplations on the slights and discomforts I face in my everyday life. The slights and discomforts I invite on in, in exchange for those sweet, snowy, moments I desire. As suffering goes, these little blips are barely perceptible and so easily forgotten. But it is actually their normality, their pervasiveness, that make them such compelling evidence of the trade…
พระราชพิธีถวายพระเพลิง
ได้ดูการถ่ายทอดสดพระราชพิธีถวายพระเพลิงพระบรมศพพระเจ้าอยู่หัวรัชกาลที่ 9 ดูไปก็รู้สึกได้ถึงความยิ่งใหญ่ อลังการ ความปราณีต ความตั้งใจ ความทุ่มเทของทุกคนที่ร่วมพิธีที่ตั้งใจทำเพื่อพระองค์ท่าน รู้สึกภาคภูมิใจกับวัฒนธรรมที่งดงามของคนไทย รู้สึกโชคดีที่ครั้งหนึ่งในชีวิตมีโอกาสได้เห็นพระราชพิธีที่ยิ่งใหญ่ขนาดนี้ แต่เมื่อนึกขึ้นมาได้ว่าพิธีนี้เป็นพิธีที่จัดขึ้นเพื่ออะไร ก็ต้องตกใจว่าที่คนไทยได้มีโอกาสเห็นพิธีที่มีความยิ่งใหญ่งดงามขนาดนี้ก็เพราะเราต้องสูญเสียพระมหากษัตริย์อันเป็นที่รักยิ่งกว่ากษัตริย์พระองค์ใดไปมิใช่หรือ ความงดงามยิ่งใหญ่ที่ได้เห็นนี้นั้นเกิดขึ้นเนื่องมาจากความสูญเสียที่ยิ่งใหญ่ไม่แพ้กัน
Overwhelmed By The To Do List
On the tail of so much travel — India, Hawaii — it’s wasn’t terribly surprising that my To Do list was insanely long. Doctors visits and taxes to pay and calls to make, oh my. What did strike me as odd though was the feeling in my heart as I looked at the list, it might as well have said “lions and tigers and bears oh my.” I sat at…
Family Boarding
ขึ้นเครื่องกลับ Denver ด้วยสายการบินที่ไม่ระบุที่นั่ง แต่ใช้วิธีขึ้นเครื่องตามลำดับที่ check in ซึ่งเราได้ขึ้นเครื่องกลุ่ม B ต้องรอให้กลุ่ม A ประมาณ 60 คนขึ้นเครื่องให้เรียบร้อยก่อน ก่อนหน้านี้ลูกยังเล็กเรามักจะใช้สิทธิ์ในการเดินทางกับเด็กเพื่อขึ้นเครื่องก่อน แต่มาระยะหลังลูกเริ่มโตทางสายการบินก็จะไม่ให้สิทธิ์ดังกล่าวแล้ว เราก็ยืนรอตามคิวอยู่ แต่ปรากฏว่าพนักงานสายการบินซึ่งเป็นผู้หญิงผิวดำร่างท้วม พูดจาโผงผางเสียงดัง กลับเรียกเราให้ไปขึ้นเครื่องก่อน แล้วบอกเราว่า เค้าอยากให้เราได้ที่นั่งติดกับลูกไม่อยากให้แยกกันก็เลยให้ขึ้นก่อน รู้สึกประทับใจในความใส่ใจซึ่งต่างกับสิ่งที่เราคิดว่าเค้าจะเป็น
Dead Before Even Being Born
As a great lover of all things lovely, I couldn’t resist going to my local museum for a special butterfly exhibit when it came to town. Part of the exhibit featured glass cases where cocoons were carefully pinned at the tip so that the butterflies inside could hatch and then fly away. One butterfly however wasn’t so lucky, its cocoon had been pinned too far down and its wing had…
นิทานหิ่งห้อย
ฟังเพลงนิทานหิ่งห้อยที่เราชอบมาก ใจความมีอยู่ว่าหิ่งห้อยไปเจอแมงมุมหลงทางตัวหนึ่งแล้วเกิดความสงสาร จึงอาสาส่องแสงให้ความอบอุ่นและนำทางแมงมุมเพื่อกลับรัง แต่เมื่อไปถึงรังแมงมุม หิ่งห้อยกลับต้องติดใยแมงมุมและตกเป็นเหยื่อของแมงมุมตัวนั้น เราจึงเกิดคำถามว่าสิ่งใดที่นำพาหิ่งห้อยให้ต้องพบเจอกับเคราะห์กรรมเช่นนี้ทั้งๆที่หิ่งห้อยมีเจตนาดีอยากช่วยเหลือผู้อื่น ตอนที่ฟังเพลงอยู่มีความรู้สึกว่าทำไมหิ่งห้อยถึงคิดว่าตัวเองมีแสงสว่างพอที่จะให้ความอบอุ่นหรือให้แสงสว่างใครได้ทั้งๆที่ตัวเองก็มีแสงเพียงน้อยนิด หรือว่าที่หิ่งห้อยต้องเดือดร้อนก็เพราะการไม่ประมาณตนและมองไม่เห็นความจริง
More Tools of the Dharma Trade
The following is a homework assignment from around this time that I turned in to LP Anan. The content was about how I had used multiple KPY tools in a contemplation of my own. Because tools and techniques have been an important theme in this blog, I wanted to include the homework here: ___________________________________________________________________ One night a friend was over talking to me about some drama that was going on…
ของเรา
ได้มีโอกาสเข้าร่วมคลาสธรรมะของพระอาจารย์ซึ่งในตอนท้ายพระอาจารย์ได้เทศน์เกี่ยวกับความรักของแม่และถามคำถามผู้ที่เรียนในคลาสว่า ทำไมถึงรักแม่ คำตอบแรกที่ผุดขึ้นมาในหัวคือ เพราะเค้าเป็น “แม่ของเรา” ถึงจะมีใครที่ดีกับเรา รักเรา ทำเพื่อเราอย่างที่แม่ทำ แต่เราก็รักได้ไม่เท่าแม่เพราะเค้าก็ไม่ใช่แม่ของเรา เมื่อนึกไปถึงคนอื่นๆที่เรารัก เช่น สามี ลูกๆ คุณพ่อ น้องสาว หลานชาย ครูบาอาจารย์ เพื่อน หรือแม้แต่ ในหลวง ทุกคนที่เรารักจะต้องมีคำว่า “ของเรา” ต่อท้ายอยู่เสมอ แล้วสิ่งของที่เรารักหล่ะก็พบว่าทุกสิ่งที่มีความหมายกับเรามักจะลงท้ายด้วยคำว่า “ของเรา” ทั้งสิ้น รักของเรามันเป็นเช่นนี้เองหรือ
The Everyday Life of a Buddhist
In my Buckle-up Buddhisty period, I strengthened the foundations of my practice by building a scaffold to support my future contemplations. I took specifically Buddhist ideas and applied my experiences to understanding them. Thanks to this effort, I got a glimpse of the the inner workings, the systems, my own mind uses to keep me deluded (Alana’s 2s and 3s) and stuck suffering (Where my Mind Visits HW series) and…