Back in Nov. 2013 my temple took a group trip to visit the Buddhist holy sites in India and Nepal. In the next few entries I will relate some of my notes and observations from the trip. I will go ahead and copy these directly from my notebook and make edits only for the sake of context and understandability. More Trash There is trash in the tour bus, empty water…
All That I Aspire Towards
Aspirations are one of those ‘Big Buddhisty Things’; they cameo in all the liturgy, we are instructed to make them whenever we do something good, they even managed to make it onto the Buddha’s critical stuff shortlist (often poorly translated as ‘right thought’ in the the 8 fold path). So, naturally, I obsessed over my own. I crafted it, word-smithed it, revised it over time. But at around this point…
ทำหน้าที่
ตอนนี้มีความรู้สึกว่า ชีวิตของเราโลดแล่นไปด้วยคำว่า “หน้าที่” สิ่งที่ทำอยู่ทุกวันก็ทำตามหน้าที่ วันธรรมดาทำหน้าที่ลูก เสาร์อาทิตย์ทำหน้าที่แม่ เวลาของชีวิตช่วงนี้ถูกกำหนดด้วยเวลาของคนอื่น เวลาตื่นก็ขึ้นอยู่กับเวลาที่น้องกับพ่อต้องออกไปทำงาน เวลาที่จะได้กลับบ้านก็ตามเวลาที่คนไปทำงานกลับถึงบ้าน เค้ากลับมาช้าเราก็ได้กลับบ้านช้าไปด้วย เสาร์อาทิตย์ก็แล้วแต่ลูกว่าอยากไปเที่ยวที่ไหนก็ต้องพาไปไม่ว่าเราจะอยากไปหรือไม่ก็ตาม และในอีกไม่เกินสองอาทิตย์ก็ต้องกลับอเมริกาเพื่อทำหน้าที่แม่ไปดูแลลูกต่อไป
My Dirt is Cleaner Than Your Dirt
I am waiting for a table at a cafe and when one opens-up the waiter tells me to have a seat and he will be over to clear the table in a few moments. I sit down and look at the last patron’s trash piled on the table and I feel disgusted. What a mess these folks left behind at my table. Of course, the waiter comes and cleans everything…
Me and Mine: A Little Help From a Monk and A Baby
Since Dharma Practice Day One, Mae Yo has repeated one homework assignment to me over and over — “Alana, look at your stories, go and prove that all your problems really start from your sense of me and mine.” Somehow, I kept ignoring the assignment; just an empty space in my notebook again and again. Even though I had sort of figured-out that I was the one causing my problems (see the…
คำขอบคุณ
ไปซื้อของที่ห้างแห่งหนึ่ง ขณะที่เปิดประตูเข้าห้างก็เหลือบไปเห็นคนถือของมาเต็มสองมือกำลังจะเดินเข้าประตูมาเราจึงเปิดประตูค้างไว้ให้ คนนั้นไม่เพียงแต่ไม่กล่าวคำขอบคุณ กลับเดินผ่านไปโดยไม่แม้แต่จะมองหน้าเราด้วยซ้ำ เราไม่พอใจทันที นึกในใจว่าไม่มีมารยาทเลย ถึงจะไม่ขอบคุณก็มองหน้าหรือยิ้มให้สักนิดก็ยังดีเพราะเราไม่ใช่พนักงานเปิดประตู เราช่วยเปิดประตูไว้ให้นะ แต่เอ๊ะ! ถ้าเราอยากช่วยเหลือเค้าจริงๆ เราก็ไม่ควรจะรู้สึกไม่พอใจเพราะเราได้ช่วยเค้าแล้ว แต่นี่เราไม่พอใจแสดงว่าเราไม่ได้รับสิ่งที่เราต้องการตอบแทนกลับมา ซึ่งก็คือ การแสดงความชื่นชมจากคนนั้นด้วยการขอบคุณ…อีกแล้วหรือนี่
Homework Part 3 Where My Mind Vists Most Often: A Slave to Fashion
So, a little reminder, this entry is the third part of my homework assignment to use snippets of my life/experiences (a biopsy) to start evaluating what happiness is and if it’s worth it. Specifically I was told to: Figure out where my mind visits often, my memories/fantasies. See the suffering. How long is the suffering versus happiness? How do I repeat the cycle? ___________________________________________________________________________ A Slave to Fashion You see,…
ไม่มีทางเลือก
เมื่อวันเสาร์อาทิตย์ที่ผ่านมาพาเด็กๆไปเที่ยวต่างจังหวัด รู้สึกว่ามีเวลาน้อยเกินไปยังเที่ยวได้ไม่ทั่ว เพราะปกติแล้วเวลาเที่ยวต่างจังหวัดเราจะค้างอย่างน้อย 2 คืน คราวนี้จึงรู้สึกเหนื่อยและไม่ชอบใจ นึกในใจว่าก็เราไม่มีทางเลือก เพราะวันธรรมดาที่น้องสาวและคุณพ่อไปทำงานก็เป็นหน้าที่เราที่อยู่เฝ้าคุณแม่จนกระทั่งเค้ากลับมาจากทำงานประมาณ 2-3 ทุ่ม เราจึงได้กลับบ้าน เสาร์อาทิตย์ถึงจะได้พาเด็กไปเที่ยว รู้สึกเหนื่อยและหมดพลังตั้งแต่กลับจากต่างจังหวัด ผ่านมาสองวันก็ยังไม่หาย เลยมานั่งถามตัวเองว่าเป็นอะไร เกิดอะไรขึ้น
ห้องนอนของเรา
นับเป็นเวลาร่วมเดือนตั้งแต่ออกจากบ้านเพื่อเดินทางกลับเมืองไทยที่เราแทบจะไม่ได้นอนในห้องนอนของเรา บนเตียงของเราที่ปูด้วยเครื่องนอนที่เราเลือกซื้ออย่างดีมากับมือ เริ่มตั้งแต่ก่อนกลับไทยได้ไปแวะค้างบ้านเพื่อนที่ California ซึ่งเพื่อนก็เตรียมห้องนอนชั่วคราวไว้ให้ จากนั้นก็ต้องมานอนบนเครื่องบินที่หาความสบายแทบไม่ได้หลับบ้างไม่หลับบ้างปวดเมื่อยไปหมดทั้งตัว เมื่อถึงไทยวันแรกก็เกิดเหตุให้เราต้องพาคุณแม่ไปโรงพยาบาล บางคืนก็อาศัยนอนที่บริเวณนั่งรอหน้าห้อง ICU โดยเอาเก้าอี้มาต่อกันแล้วนอน เมื่อคุณแม่ย้ายไปห้องธรรมดาก็ไปนอนเฝ้าที่โรงพยาบาล มีเพียงโซฟาในห้อง หมอน 1 ใบและผ้าห่ม 1 ผืน
Homework Part 2 Where My Mind Vists Most Often: Wonderfully Beautiful
So, a little reminder, this entry is the second part of my homework assignment to use snippets of my life/experiences (a biopsy) to start evaluating what happiness is and if it’s worth it. Specifically I was told to: Figure out where my mind visits often, my memories/fantasies. See the suffering. How long is the suffering versus happiness? How do I repeat the cycle? ___________________________________________________________________________ Wonderfully Beautiful For Halloween a few…