It was the 2013 KPY retreat and LP Nut was leading some students through the forest on a hike/contemplation exercise. Suddenly we came to a nice open patch, just in front of a Kulti (a small hut), and there on the ground was a sponge. The piece of trash was such a stark contrast to the beautiful pristine forest and immediately, in my mind, I hear my most judgy voice…
This next section marks an important shift in my practice and my perspective as I began to zoom-in on the role I play in creating my own suffering. Sure, before this I had an intellectual understanding that I had wrong views, that I was the source of those views. That is, after all, the only rational explanation for all the problems I had managed to solve. Nonetheless, I sorta viewed…
ดูรายการประกวดเพื่อค้นหานางแบบรายการหนึ่ง จะมี 3 ทีมแข่งกันในโจทย์ที่เปลี่ยนไปในแต่ละสัปดาห์ ทีมที่แพ้ทั้ง 2 ทีมต้องส่งลูกทีมคนนึงไปให้ หัวหน้าทีมที่ชนะเป็นผู้เลือกว่าจะคัดใครออก คนที่ต้องออกจากรายการในครั้งนี้ ตอนหัวหน้าทีมเลือกออกไปก็ยอมรับว่าตัวเองทำไม่ดีพอ แต่พอไปเจอหัวหน้าทีมที่ชนะบอกว่า คนนี้ทำดีที่สุดในทีมไม่เข้าใจว่าหัวหน้าทีมเลือกมาได้อย่างไรแต่เพราะเป็นเกมก็เลยเลือกคนนี้ออก ตอนท้ายรายการคนที่ออกก็เลยให้สัมภาษณ์ทำนองโทษหัวหน้าทีมที่ส่งตัวเองไปเพราะตัวเองทำดีที่สุดในทีม ทำให้เราเกิดความรู้สึกว่า นี่สินะธรรมชาติของคน ที่พร้อมจะโทษคนอื่นในสิ่งไม่ดีที่เกิดขึ้นกับตัวเองเสมอ
ได้ดูข่าวที่มีกลุ่มวัยรุ่นมีเรื่องกับวิศวกร สุดท้ายวิศวกรใช้ปืนยิงโดยอ้างว่าป้องกันตัวแต่โดนเด็กวัยรุ่นเสียชีวิตไปคนหนึ่ง สิ่งที่รู้สึกสะดุดใจมากที่สุดคือสิ่งที่กลุ่มเด็กวัยรุ่นให้ข้อมูลกับนักข่าวหรือไปออกรายการต่างๆ กับภาพเหตุการณ์ที่เห็นในคลิปจากกล้องในรถของวิศวกร มันต่างกันเป็นคนละเรื่องเราได้เห็นว่ากลุ่มเด็กวัยรุ่นเหล่านี้โกหกได้หน้าตาเฉยโดยเปลี่ยนเรื่องราวไปเป็นคนละเรื่อง ซึ่งถ้าไม่มีคลิปนี้ออกมาก็คงไม่มีใครจับได้ว่าเด็กเหล่านี้พูดไม่จริง มันทำให้เราอึ้ง ทึ่ง และกลัวไปพร้อมๆกัน ว่าเด็กสมัยนี้น่ากลัวจริง ไม่กลัวที่จะทำความผิด ทำผิดกลับไม่ยอมรับผิดแล้วยังพยายามโน้มน้าวคนอื่นให้เห็นว่าสิ่งที่ตัวเองทำมันสมควรแล้ว แค่คิดว่าสังคมที่ลูกกำลังจะเติบโตมาเจอจะเต็มไปด้วยคนแบบนี้ ทำให้รู้สึกว่าโลกนี้ช่างน่ากลัวยิ่งนัก
So on the night before Valentine’s Day, I ask my son if he got anything for mom. He said no. He wasn’t planning anything. As usual, I asked him why and as usual he said “I don’t know.” I then proceeded to lecture him about how we sacrifice for him and take care of him and he was not appreciative of what we do for him. I noticed that he…
เพื่อนโทรมาเล่าให้ฟังว่าทะเลาะกับเพื่อนอีกคนหนึ่งซึ่งคิดไปเองว่า เพื่อนเราไปว่าเค้าเป็นคนไม่ดี ซึ่งเพื่อนเราไม่ได้พูดเลยซักคำ แต่คนนั้นก็เถียงว่าถึงไม่ได้พูดก็คิด จากนั้นก็พร่างพรูเรื่องเก่าๆออกมาพูดทำนองทวงบุญคุณว่าเมื่อก่อนเค้าเคยช่วยอะไรเพื่อนเราไว้บ้าง เป็นเรื่องราวใหญ่โต ไม่ว่าจะพูดอะไร เค้าก็ตีความหมายไปในทางลบไปหมด เราฟังแล้วก็ไม่พอใจ เพราะเพื่อนเราไม่ได้ว่าอะไรเค้าสักนิดแค่ค้านในเรื่องเล็กน้อยตอนปรึกษางานกันเท่านั้นเอง และเรารู้สึกไม่ชอบที่เค้าเอาเรื่องการช่วยเหลือกันของเพื่อนมาทวงบุญคุณ
In Buddhism class, LP Anan told us a story. A man and his friend decided to ordain with the Buddha because they were fascinated with his teachings. After they were ordained they talked about how to practice. One man wanted to be a scholar and his friend wanted to go into the forest to practice on his own. The first man became a scholar of Buddhism. He was one of…
When I was in New York, last October, I had black out shades in my room. The first night I didn’t use them because I didn’t know about them. My sister told me that’s why they woke up so late (that combined with jetlag). On the second night there, I used the black out shades. My alarm went off at 630am and I laid in bed listening to the news…
เมื่อวันศุกร์ที่แล้ว ขณะกำลังขับรถบน highway มีก้อนหินกระเด็นมาโดนกระจกหน้ารถอย่างแรง ทำให้มีรอยแตกที่กระจกประมาณครึ่งนิ้วแต่ไม่ทะลุถึงกระจกชั้นใน ตอนนั้นตกใจมาก ความคิดแวบแรกที่เกิดขึ้นคือจะบอกสามีว่าอย่างไรดี จะบอกว่าขับอยู่บนถนนเส้นไหนแล้วกำลังจะไปไหนดี แล้วก็มาเอะใจว่า จะขับบนถนนเส้นไหนมันจะต่างกันยังไง ที่ที่เรากำลังจะไปก็คือซุปเปอร์มาร์เก็ตจีนเพื่อไปซื้อของเข้าบ้านไม่ได้ไปเที่ยวเล่นที่ไหน แล้วเหตุที่เกิดก็เป็นเรื่องที่หลีกเลี่ยงได้ยากถือเป็นเหตุสุดวิสัย แล้วเราจะหาทางแก้ตัวไปทำไมกัน
After arriving at my place in Bangkok last February and switching on the wi-fi in the condo, I saw that I missed a call from Meaw (my wife). I called her back. She told me that her car woouldn’t start. I asked her a bunch of question and had her start the car and let me listen. It sounded like the battery was low. I remember Toyota telling me that…