2 สัปดาห์ที่แล้วเกิดอุบัติเหตุล้มในขณะเล่นเทนนิสทำให้ข้อเท้าแพลงค่อนข้างรุนแรง เดินไม่ได้เลย 2 วัน ผ่านมาสองอาทิตย์ก็ยังเดินได้ไม่ปกติ ลงน้ำหนักมากไม่ได้ ช่วงที่เจ็บอยู่นั้นได้มองเห็นความจริงอะไรหลายๆอย่างในมุมที่เราไม่เคยมองเห็นมาก่อน บางอย่างก็ทำให้เราอึ้ง บางอย่างก็ทำให้เราภูมิใจ บางอย่างที่เป็นสิ่งที่เราคิดว่าไม่ดี กลับมีประโยชน์อย่างมากมาย ได้เห็นความสำคัญของบางสิ่งที่ไม่เคยมีความสำคัญกับเราเลย
In my life, I have moved around a lot. In the last 15 years I have lived in New Orleans, New York, Nashville, Atlanta, Houston and San Francisco. Six cities, 8 houses, you would think I would be a pro by now, that moving would be easy for someone like me. But the truth is, each move is torture. So much anxiety, such a deep sense of loss. When my…
จากงานพระราชพิธีถวายพระเพลิงที่ผ่านมา ได้รับความสนใจจากสื่อต่างประเทศมาทำข่าวมากมาย ซึ่งบางสื่อนอกจากจะเสนอข่าวเรื่องความยิ่งใหญ่ของพิธีแล้ว ยังเสนอข่าวเรื่องจำนวนงบประมาณที่ใช้ในการจัดพิธีนี้ด้วย ทำให้มีการวิพากษ์วิจารณ์ และมีคอมเมนต์ในโลกโซเชียลจากชาวต่างชาติว่าเงินจำนวนนี้น่าจะนำไปทำอย่างอื่นที่มีประโยชน์มากกว่า จึงเกิดการโต้กันไปมาระหว่างคนไทยที่พยายามจะอธิบายและคนต่างชาติที่แสดงความคิดเห็นในพื้นที่ข่าวเหล่านั้น ต่างคนก็พยายามที่จะให้ฝ่ายตรงข้ามเข้าใจในสิ่งที่ตนกำลังอธิบาย แต่ต่อให้พยายามเท่าไรก็ตามคนที่ไม่เข้าใจก็ไม่เข้าใจอยู่ดี
On the tail of so much travel — India, Hawaii — it’s wasn’t terribly surprising that my To Do list was insanely long. Doctors visits and taxes to pay and calls to make, oh my. What did strike me as odd though was the feeling in my heart as I looked at the list, it might as well have said “lions and tigers and bears oh my.” I sat at…
ขึ้นเครื่องกลับ Denver ด้วยสายการบินที่ไม่ระบุที่นั่ง แต่ใช้วิธีขึ้นเครื่องตามลำดับที่ check in ซึ่งเราได้ขึ้นเครื่องกลุ่ม B ต้องรอให้กลุ่ม A ประมาณ 60 คนขึ้นเครื่องให้เรียบร้อยก่อน ก่อนหน้านี้ลูกยังเล็กเรามักจะใช้สิทธิ์ในการเดินทางกับเด็กเพื่อขึ้นเครื่องก่อน แต่มาระยะหลังลูกเริ่มโตทางสายการบินก็จะไม่ให้สิทธิ์ดังกล่าวแล้ว เราก็ยืนรอตามคิวอยู่ แต่ปรากฏว่าพนักงานสายการบินซึ่งเป็นผู้หญิงผิวดำร่างท้วม พูดจาโผงผางเสียงดัง กลับเรียกเราให้ไปขึ้นเครื่องก่อน แล้วบอกเราว่า เค้าอยากให้เราได้ที่นั่งติดกับลูกไม่อยากให้แยกกันก็เลยให้ขึ้นก่อน รู้สึกประทับใจในความใส่ใจซึ่งต่างกับสิ่งที่เราคิดว่าเค้าจะเป็น
As a great lover of all things lovely, I couldn’t resist going to my local museum for a special butterfly exhibit when it came to town. Part of the exhibit featured glass cases where cocoons were carefully pinned at the tip so that the butterflies inside could hatch and then fly away. One butterfly however wasn’t so lucky, its cocoon had been pinned too far down and its wing had…
Back in Nov. 2013 my temple took a group trip to visit the Buddhist holy sites in India and Nepal. In the next few entries I will relate some of my notes and observations from the trip. I will go ahead and copy these directly from my notebook and make edits only for the sake of context and understandability. More Trash There is trash in the tour bus, empty water…
เมื่อวันเสาร์อาทิตย์ที่ผ่านมาพาเด็กๆไปเที่ยวต่างจังหวัด รู้สึกว่ามีเวลาน้อยเกินไปยังเที่ยวได้ไม่ทั่ว เพราะปกติแล้วเวลาเที่ยวต่างจังหวัดเราจะค้างอย่างน้อย 2 คืน คราวนี้จึงรู้สึกเหนื่อยและไม่ชอบใจ นึกในใจว่าก็เราไม่มีทางเลือก เพราะวันธรรมดาที่น้องสาวและคุณพ่อไปทำงานก็เป็นหน้าที่เราที่อยู่เฝ้าคุณแม่จนกระทั่งเค้ากลับมาจากทำงานประมาณ 2-3 ทุ่ม เราจึงได้กลับบ้าน เสาร์อาทิตย์ถึงจะได้พาเด็กไปเที่ยว รู้สึกเหนื่อยและหมดพลังตั้งแต่กลับจากต่างจังหวัด ผ่านมาสองวันก็ยังไม่หาย เลยมานั่งถามตัวเองว่าเป็นอะไร เกิดอะไรขึ้น
ตอนที่คุณแม่ป่วยหนักจากการติดเชื้อในกระแสเลือดจะเป็นภาวะที่ร่างกายอ่อนแอมาก ระหว่างการรักษาก็จะพบปัญหาอื่นๆเข้ามารุมเร้ามากมาย เช่น อยู่ๆก็มีเลือดออกภายในช่องท้อง มีเสมหะอุดตันในปอดทำให้หายใจได้แค่ครึ่งเดียว เกิดภาวะบวมน้ำ มีน้ำในช่องท้องทำให้ท้องอืด มีไข้เพราะเกิดการอักเสบบริเวณที่เข็มเจาะเพื่อให้ยาและให้สารน้ำ บางวันก็เกลือแร่ต่ำ บางครั้งก็เกล็ดเลือดต่ำ ซึ่งหมอก็ทยอยแก้ปัญหาไปทีละปัญหา มันทำให้เรารู้สึกว่าเหมือนคุณแม่โดนรุม จะรุมอะไรกันนักหนาแค่ปัญหาติดเชื้อในกระแสเลือดก็หนักมากแล้วนี่ยังมีอะไรต่อมิอะไรมารุมตลอดเวลาทำไมถึงได้โหดร้ายขนาดนี้ แต่มันก็ทำให้เราฉุกคิดขึ้นมาว่า นี่ละสินะคือความเป็นจริง ความโหดร้าย การโดนรุมมันคือความจริงที่เกิดขึ้นตลอดเวลาในโลกนี้
ฟังเพลงที่ชอบมากซึ่งเปิดฟังมาหลายรอบก็เพราะดีไม่ได้รู้สึกอะไร แต่เมื่อวานนี้เปิดฟังอีกครั้ง เมื่อถึงท่อนที่เค้าร้องว่า How am I supposed to live without you, when all that I’ve been living for is gone!!! (ฉันจะอยู่ต่อไปอย่างไรเมื่อทุกสิ่งที่ฉันอยู่เพื่อนั้นได้จากไปแล้ว) ถึงกับสะอึกอยู่ดีๆก็ร้องไห้ออกมาเพราะมันรู้สึกได้ถึงความรู้สึกตามเนื้อเพลงจริงๆ ว่า ถ้าหากมันเกิดขึ้นจริงกับเรา เราจะอยู่ต่อไปได้อย่างไร