It was mid 2015 and Eric’s company was on the rocks. Massive layoffs were on the way and, like everyone else, Eric was looking for a way off a sinking ship. So, when he got a call for a great job in NY, at a startup named Jet, you would think I would be delighted. But, I was anti-delighted…The company (a startup), the move to a new uber expensive city…
ก่อนกลับเมืองไทยได้เอาต้นไม้ที่ปลูกไว้ไปฝากเพื่อนให้ช่วยดูแลระหว่างที่เราไม่อยู่ เป็นไม้เลื้อยชื่อว่าต้น Ivy ที่ชอบมาก ดูแลอย่างทะนุถนอม มีครั้งหนึ่งที่ลูกมาเล่นแล้วทำใบที่กำลังงอกใหม่หัก จำได้ว่าวันนั้นเราโกรธมาก แต่พอกลับมาจากเมืองไทยไปรับต้นไม้คืนและเอาของฝากไปให้เพื่อน ปรากฏว่า ต้นไม้ต้นโปรดของเรานั้น ตายเสียแล้ว! และสิ่งที่เกิดขึ้นคือ เราไม่โกรธเลยแม้สักนิดเดียว แถมยังเข้าใจได้ทันทีว่ามันเป็นเรื่องธรรมดาที่ต้นไม้จะตาย สิ่งที่ทำให้เราติดใจสงสัยก็คือ ทำไมเราถึงไม่โกรธ?
ทุกเย็นสามีจะโทรมาคุยจากเมืองไทยซึ่งเราจะให้คุยกับลูกๆก่อนเมื่อคุยกับลูกเสร็จก็จะมาคุยกับเรา คำถามที่สามีจะถามทุกวันคือ “วันนี้แม่ทำอะไรบ้าง” ซึ่งเป็นคำถามที่เราไม่ชอบเลย พอเค้าถามเราก็มักจะตอบว่า ไม่ได้ทำอะไร หรือตอบแบบไม่ค่อยอยากตอบ บางทีถึงขนาดขอวางโทรศัพท์ไปทำอย่างอื่นเพราะไม่อยากคุยต่อก็มี แต่มาวันนี้ สามีไม่ถามคำถามนี้เลยทั้งๆที่เราเตรียมคำตอบเอาไว้แล้วว่าจะตอบอย่างไรบ้าง คำถามเดิมที่เราไม่ชอบแต่พอเค้าไม่ถามเรากลับแปลกใจและไม่พอใจว่าในวันที่เราเตรียมคำตอบไว้แต่เค้ากลับไม่ถาม อย่างนี้คนที่ผิดปกติน่าจะเป็นเรามากกว่าคำถามหรือคนที่ถามหล่ะสิ
Why Do I do all this? It is so hard to peel back these tendencies and beliefs and find the why. Still, I think I have found at least a few reasons that play out in my tendency to imagine and seek “zones of comfort”, as well as in so many other wrong views: One: As I have already reflected in past entries, my self seeks safety. It creates narratives and…
เมื่อวานนี้เป็นวันเกิดของเพื่อนๆหลายคน ซึ่งเราก็อวยพรวันเกิดผ่านทาง facebook หรือ line แล้วแต่ช่องทางที่สะดวก และเมื่อวานนี้อีกเช่นกัน ที่ได้ทราบข่าวว่าเพื่อนสมัยมัธยมเสียชีวิตจากอาการหัวใจวาย มันทำให้เรารู้สึกสะดุดใจว่า ในวันเพียงหนึ่งวัน วันนั้นเป็นทั้งวันที่มีความสุขจากการได้รับพรได้รับของขวัญมากมายของเพื่อนคนหนึ่ง แต่กลับกลายเป็นวันที่แย่ที่สุดของอีกคนหนึ่งจนถึงขั้นเสียชีวิต วันหนึ่งวันของเพื่อนเราทั้งสองคนมันแตกต่างกันสุดขั้วขนาดนี้เชียวหรือ
Dear Reader — this blog is a direct continuation of the last entry, Wrong Views on Suffering and Happiness —What, How, the Lie and Why Part 1 and Part 2 — if you have not yet read that post yet please head back there and read it before you continue. The Lie: The problem is that my 3s and 4s (memory and imagination) –my self — is a liar. I know this because I have…
Dear Reader — this blog is a direct continuation of the last entry, Wrong Views on Suffering and Happiness —What, How, the Lie and Why Part 1 — if you have not yet read that post yet please head back there and read it before you continue. How: My 3s (memory) and 4s (imagination) plus self and self belonging give rise to my sense of happiness and my quest for it. Me…
Earlier this year, my wife and I was wondering how it felt like to have a dog. We watched some Youtube videos about puppies, how cute and adorable they were and how dogs were so smart and fun to play with. I can say that my wife is a dog person and so am I. One day, she looked at a dog adoption website and found this one particular dog…
Without further ado: My homework on my wrong views about ‘suffering safe zones’, the two sides of suffering and happiness, and whether I can really call something sukka if what is outside of it is dukka… This contemplation around the topic of suffering will be divided into 4 parts: What suffering it really is /looks like, how my wrong views about it arise and why they arise/the purpose they serve…
Mae Yo once told me to go look at the idea of preserving, to contemplate on refrigeration, because us humans are always trying to preserve. I’m no different, I’m always trying to either preserve a particular space/time/self, or– as my recent NY life has shown me– get back to the good stuff I failed to preserve. But thinking about the women and the wine glasses, the interdependent nature of suffering…