When I returned from Hawaii, my mule encounter fresh on the brain, I made an appointment to talk to Mae Yo. I had, after all, identified a huge tendency of mine, a deep wrong view in which I divide the world into neat little partitions: areas of suffering and areas of comfort. I live for those corners of comfort, my spaces of refuge from suffering — that peace, that joy,…
Many times in my daily life – after a long day of working hard, my mind keep saying that now I deserve a break. I have spent 7 hours of working, my body deserves a break. Then, there was this occasion where I went on a hike. I walked for 4 miles non-stop and the final destination was just 0.5 miles ahead. But my feet were so tired that my…
Up until now, my practice had, of course, considered suffering and self; after all, they make the obligatory appearance in most of my stories. But, they had always been an appetizer, maybe a big kale salad, sometimes the all important desert (I have a sweet tooth). But they were rarely the main course. That honor generally went to impermanence or other interesting Buddhisty stuff like karma and aggregates ( had…
Well Dear Reader, the boxes have begun to dwindle, my stuff has mostly found a home (even if I don’t feel I have), so soon we will be getting back to the regular schedule of blog posts. But, I didn’t want to end this interlude without some final thoughts: For those of you who are just tuning-in, my new home, New York, is not all I had hoped it would be….
ได้ข่าวนักร้องคนนึงซึ่งร้องเพลงได้ดีแต่ไม่ได้ดังขึ้นมาจากการร้องเพลง กลับดังขึ้นมาจากการจัดรายการที่เชิญแขกรับเชิญขึ้นรถแล้วพูดคุยเหมือนเพื่อนคุยกันจึงมีการพูดคำหยาบและมีความทะลึ่งแบบที่ผู้ชายมักจะพูดกับเพื่อน นักร้องคนนี้ก็เริ่มเป็นที่รู้จักและผู้คนมักจะชื่นชมความตลกที่แฝงความหยาบคายของเค้า แต่ล่าสุดเค้าได้ทำรายการใหม่ที่มีเนื้อหาไปในทางล่อแหลมและบางคำพูดออกไปในแนว Sexual Harassment รายการนี้และนักร้องคนนี้จึงถูกโจมตีอย่างหนักจากสังคม มันทำให้เราสงสัยว่า ทำไมเค้าถึงคิดว่ารายการในแนวนี้และความหยาบคายแบบนี้เป็นสิ่งที่ทำได้จนถึงกับทำเป็นรายการออกมา
วันนี้ลูกสาวคนโตไม่ค่อยสบายขอหยุดโรงเรียนซึ่งเค้าบอกว่าเมื่อวานนี้ไปโรงเรียนแล้วไอจนทำอะไรไม่ค่อยได้ซึ่งเราก็ให้เค้าตัดสินใจเองว่าจะหยุดหรือไม่ เราก็ดูแลทำอาหารอ่อนๆให้ทาน หายา หาน้ำเกลือให้ล้างจมูก แล้วก็เตรียมตัวไปส่งลูกคนเล็ก พอกลับมาก็มานั่งทานข้าวเช้าพร้อมกับดูละครจากโทรศัพท์ไปด้วยเหมือนที่เคยทำทุกวัน ลูกเดินออกมาเห็นแล้วพูดว่า เวลาเค้าไปโรงเรียนแล้วแม่อยู่บ้านก็เป็นอย่างนี้สินะ ดูแต่ละครไม่ทำอะไรเลย เท่านั้นเอง… โกรธมากจนตะคอกออกไปว่า อยากรู้ใช่ไม๊ว่าไม่ทำอะไรเลยเป็นยังไงแม่จะทำให้ดู!!!
For those of you just tuning in, we are taking a little break from our regularly scheduled program ( a chronology of highlights in my Dharma practice) as I move and settle into a new home. So for a few weeks, you will be getting real-time reflections. A blow-by-blow of my life and my practice as I adjust to my new home. Last week I talked about my disappointment in…
เมื่อวานนี้ลูกดูการ์ตูนตอนแรกของเรื่อง Powerpuff Girls ซึ่งเป็นเด็ก 3 คนที่ถูกสร้างขึ้นมา คนสร้างได้พาเด็กๆไปเข้าโรงเรียน ขณะที่เล่นอยู่ก็เกิดค้นพบว่าตัวเองมีพลังพิเศษ จึงใช้พลังอย่างเต็มที่ทำให้เมืองวุ่นวายและเสียหายไปหมด ผู้คนในเมืองเลยไม่พอใจ วันต่อมาคนที่สร้างเด็กๆ ถูกจับไปสอบสวน จึงไม่ได้ไปรับที่โรงเรียนเด็กๆเลยพากันเดินกลับบ้านพร้อมกับความน้อยใจ ระหว่างทางก็ได้เห็นข่าวใน TV ว่าคนในเมืองพากันไม่พอใจ จากนั้นก็ได้พบกับตัวร้ายของเรื่องซึ่งเข้ามาทำทีว่าเข้าใจความรู้สึกของการเป็นตัวประหลาดที่ผู้คนไม่ยอมรับได้ดี เด็กๆจึงหลงกลเพราะคิดว่ามีคนเข้าใจตัวเองจริงๆและร่วมมือกับตัวร้าย แต่ตอนท้ายก็รู้ความจริงและแก้ไขสถานการณ์ไปได้ด้วยดี
So Dear Reader — this blog here is mostly a mirror of a blog I keep at alana.kpyusa.org, sharing the stories from my practice, in a lose temporal order. However, in the past year, there have been 2 times I shared ‘bonus’ stories, real-time updates about my practice in response to a move I made to New York in late 2016. I have decided to go ahead and include that…
นั่งฟังเพลงทางสถานีวิทยุไทยผ่านทาง application ของสถานี เพลงส่วนใหญ่เป็นเพลงที่ไม่เคยฟังมาก่อน มีเพลงหนึ่งใจความว่า เลิกกับคนรักแล้วยังคิดถึงมากยังเจ็บปวดมาก มาสะดุดประโยคที่ร้องว่า “เธอกับเขาไม่ใช่คนที่ทำร้ายฉัน แต่ฉันเองที่เอาความคิดความรู้สึกเก่าๆมาทำร้ายตัวเอง” จริงด้วย เวลาที่เราเกิดความทุกข์มักมาจากการเอาสิ่งที่ผ่านไปแล้วกลับมาทำร้ายตัวเองจริงๆ