ได้มีโอกาสไปดูลูกคนโตแข่งบาสเก็ตบอล โดยทีมของลูกเป็นทีมเยือนที่ไปแข่งที่โรงเรียนอื่น ดีใจและตื่นเต้นมาก ตอนนั่งดูก็ประทับใจว่าลูกทำได้ค่อนข้างดีทีเดียว เป็นสิ่งที่ไม่คาดคิดมาก่อนว่าจะมีโอกาสมานั่งดูลูกแข่งกีฬา เพราะลูกจะพูดเสมอว่าไม่อยากทำอะไร ไม่ชอบเล่นกีฬา ไม่ชอบเล่นดนตรี ไม่ชอบศิลปะ อยากอยู่เฉยๆ เราเลยไม่คิดว่าจะได้มาดูบาสเก็ตบอลเกมของลูกแบบนี้ ในใจก็ทบทวนว่า เรามีวันนี้ได้อย่างไร
Once I was vacationing in Thailand and while I was walking back to my place in Bangkok, I noticed a truck in the side street that led to my place. It was carrying a large metal frame object. It was stopped and holding up traffic because it couldn’t get pass low hanging wires. I saw a person on top of the truck wrapping a wire around the tangled wires. I…
ได้อ่าน Blog ของ Neecha เรื่อง To tow or not to tow. http://neecha.kpyusa.org/blog/to-tow-or-not-to-tow/ คิดว่าจะให้รถมาลากหรือไม่ อยากแบ่งออกเป็นสอง cases:
I was watching some old episodes of Twilight Zone. There was one episode (Season 1 – Episode 15 – Walking Distance) that I liked. The episode was about an advertising executive who hated his life. One day he just got into his car and started driving. He stopped at a gas station for an oil change, when deciding what do while he waited, he saw a road sign that said…
วันที่สามีกลับเมืองไทยเราก็เริ่มมีอาการป่วยเป็นไข้หวัด แต่ที่แย่คือมีปัญหาเรื่องไซนัสอยู่แล้วโดยจะมีอาการปวดหัวมากทุกครั้งที่มีการอุดตันที่โพรงจมูก ปวดถึงขนาดว่าทานยาแก้ปวดก็ไม่ช่วยอะไร วันรุ่งขึ้นอาการยิ่งแย่ลงเพราะคืนที่ผ่านมาปวดหัวจนนอนไม่หลับ แต่ก็พยายามฝืนตัวเองลุกขึ้นมาทำหน้าที่ วันนั้นเป็นวันหยุดเด็กๆไม่ได้ไปโรงเรียน ก็เป็นปกติที่เด็กๆอยู่บ้านเดี๋ยวก็เล่นกัน เดี๋ยวก็ทะเลาะกัน พอลูกเริ่มทะเลาะกันเราเองก็ป่วยปวดหัวแทบระเบิด ประกอบกับความเศร้าเพราะสามีเพิ่งจะกลับไป หน้าที่ก็ต้องทำ ไม่มีใครช่วย อยากพักก็ไม่ได้พัก รู้สึกอ่อนแอมาก ก็เลยทรุดลงนั่งร้องไห้ต่อหน้าลูกที่กำลังทะเลาะกัน ร้องไห้ไปก็บ่นไปว่าทนไม่ไหวแล้วอยากกลับบ้าน ทำไม่ไหวแล้ว เหนื่อยแล้ว ไม่อยากอยู่คนเดียวแบบนี้แล้ว ทุกอย่างที่อยู่ในใจก็พร่างพรูออกมา
วันนี้ได้รับ e-mail จากทางโรงเรียนว่า ลูกคนโตมีงานค้างและได้คะแนนน้อยในเทอมนี้ ทางครูเลยแจ้งผู้ปกครองเพื่อหาทางช่วย พอไปถามลูก ลูกก็บอกว่าผู้ปกครองได้รับ e-mail กันทุกคนแหล่ะ ก็เลยถามว่าแล้วจะทำอย่างไรต่อไปให้แม่ช่วยอะไรไม๊ ลูกบอกไม่ต้องทำอะไรหรอก เค้าไม่แคร์ ได้ยินคำนี้ก็อึ้ง เกือบจะสวนกลับไปว่า ไม่แคร์ได้ยังไง รู้ไม๊พ่อแม่ต้องเสียสละแค่ไหนเพื่อให้มาเรียนที่นี่แล้วไม่แคร์ได้อย่างไร แต่ก็ไม่ได้พูดเพราะจับได้ว่า เรากำลังห่วงตัวเองซึ่งผิดประเด็นละ ประเด็นตอนนี้คือ เรื่องการเรียนของลูกไม่ใช่เรื่องความเดือดร้อนของแม่
In early October, I went on a hike in Yosemite with the fitbit group I belong to. In the middle of the hike, we walked uphill for a while then we had to walk downhill. I was gratefully for the break; however, after a couple of minutes, I realized that walking downhill now (easy) means that on the way back, we would have to walk uphill. Also walking uphill is…
Jason is a teenager now and is starting to establish his identity. Part of that is saying “no.” One day, I told him to put some groceries that my wife bought into the trunk of the car. He said No. I told to put it in the trunk and he said no again. I then gave him the death stare and said with low voice and in tone which told…
เราเป็นคนที่เป็นสิวง่ายมาก หลังจากที่พยายามรักษาอยู่นานก็พบว่าปัจจัยนึงที่มีผลทำให้เราสิวเห่อคือเรื่องอาหาร ถ้าเรากินอาหารอะไรที่นมเนยเยอะๆแล้วสิวจะเห่อง่ายมาก มีช่วงนึงเราฮึดมากเลยตั้งกฎว่าจะต้องงดนมเนยอย่างเด็ดขาด ผลปรากฎว่าเราทำได้ในช่วงแรกๆ พอทำไปทำไปยิ่งอยากกินพวกนมเนย
วันที่ต้องพาลูกไปฉีดยาซึ่งนัดไว้ตอนเลิกเรียน ลูกคนโตกลับมาจากโรงเรียนก็โวยวายใส่เรา จะไม่ไปฉีดยา ไม่พอใจที่ต้องรีบไป ไม่พอใจที่เสื้อเลอะมาจากที่โรงเรียน เราก็อารมณ์ขึ้นทันที อะไรเนี่ยอยู่ๆมาโวยวายใส่ ก็ตอบโต้ไปด้วยอาการโวยวายกลับคืนไป แต่พอเจอหมออยู่ต่อหน้าคนอื่นก็หยุดโวยวายใส่กัน จากนั้นก็ถามลูกว่า ไม่คิดจะขอโทษเหรอ เค้าก็ขอโทษ เรื่องก็จบ