เมื่อคุณแม่จากไป ภาระกิจสำคัญอย่างหนึ่งที่ต้องทำคือ การจัดการกับข้าวของเครื่องใช้ของคุณแม่ ทั้งอุปกรณ์ต่างๆที่ใช้ในยามป่วยเช่น เตียงคนไข้ รถเข็น ของใช้สิ้นเปลืองทั้งหลาย เสื้อผ้า เครื่องใช้ทุกๆอย่าง รวมไปถึงจัดการเรื่องเอกสารทางราชการต่างๆ ซึ่งทำให้ได้เห็นความจริงเรื่องสมบัติอย่างชัดเจน ได้สัมผัสและรู้สึกถึงความรู้สึกที่ว่า ไม่มีอะไรเป็นของเราอย่างแท้จริง
พาเด็กๆไปดูหนังที่โรงภาพยนตร์เป็นครั้งแรกตั้งแต่กลับมาถึงเมืองไทย พบว่าช่วงเพลงสรรเสริญพระบารมีที่เปิดก่อนการฉายภาพยนตร์นั้นเปลี่ยนไป ภาพประกอบเพลงที่เราคุ้นเคยจะเป็นพระบรมฉายาลักษณ์ของพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวรัชกาลที่ 9 แต่ในคราวนี้ ภาพทุกภาพเปลี่ยนเป็นภาพของพระเจ้าอยู่หัวรัชกาลที่ 10 ความรู้สึกเมื่อได้เห็นคือใจหาย รู้สึกว่าถึงเวลาที่เราจะต้องยอมรับความจริงว่าทุกอย่างเปลี่ยนไปแล้ว เปลี่ยนรัชกาลแล้ว ไม่เหมือนเดิมแล้ว จริงๆซินะ
ฟังเพลงที่ชอบมากซึ่งเปิดฟังมาหลายรอบก็เพราะดีไม่ได้รู้สึกอะไร แต่เมื่อวานนี้เปิดฟังอีกครั้ง เมื่อถึงท่อนที่เค้าร้องว่า How am I supposed to live without you, when all that I’ve been living for is gone!!! (ฉันจะอยู่ต่อไปอย่างไรเมื่อทุกสิ่งที่ฉันอยู่เพื่อนั้นได้จากไปแล้ว) ถึงกับสะอึกอยู่ดีๆก็ร้องไห้ออกมาเพราะมันรู้สึกได้ถึงความรู้สึกตามเนื้อเพลงจริงๆ ว่า ถ้าหากมันเกิดขึ้นจริงกับเรา เราจะอยู่ต่อไปได้อย่างไร
ดูละครเรื่องหนึ่งที่เคยดูแต่ไม่ได้ติดตามเพราะไม่ค่อยชอบเนื้อหาของเรื่องที่ค่อนข้างล่อแหลม พอเห็นว่าละครเรื่องนี้จบไปแล้วเลยมาเปิดดูตอนจบของเรื่อง ซึ่งกลับทำให้ประหลาดใจมากเพราะมีบทสรุปของเรื่องที่น่าสนใจทีเดียว ประทับใจที่ตัวละครตัวหนึ่งพูดว่า “เราไม่สามารถช่วยใครให้ออกจากป่าของความหลงได้ เพราะ รัก โลภ โกรธ หลง เกิดขึ้นจากตัวเองจึงต้องหยุดมันด้วยตัวเอง ดังนั้นเราจึงช่วยใครไม่ได้ถ้าหากคนๆนั้นไม่เดินออกจากป่าด้วยตัวของเค้าเอง”
ออกไปวิ่งออกกำลังกายและเริ่มเห็นดอกไม้บาน วิ่งผ่านต้นไม้ต้นหนึ่งที่ก่อนหน้านี้มีแต่ก้านแต่วันนั้นกลับเต็มไปด้วยดอกสีขาวเล็กๆเป็นพวงเต็มต้นโดยไม่มีใบแม้แต่ใบเดียว ดูคล้ายๆดอกซากุระของญี่ปุ่นแต่เป็นสีขาวสวยมาก ผ่านไป 2 วันวิ่งผ่านไปยังที่เดิม ในวันนี้ดอกไม้สีขาวก็ยังบานเต็มต้นอยู่ แต่ที่พื้นรอบๆกลับเต็มไปด้วยกลีบดอกไม้สีขาวทั่วไปหมด ยิ่งมีดอกมากเท่าไหรก็ร่วงมากเท่านั้น เป็นภาระแก่เจ้าของบ้านเจ้าของสถานที่ที่ต้องมาเก็บกวาดดูแลเกือบทุกวันเพราะถ้าทิ้งไว้กลีบดอกก็จะทับถมและเน่าส่งกลิ่นเหม็นและดูแล้วน่าจะต้องเป็นภาระไปอีกระยะหนึ่งทีเดียวกว่าดอกมากมายเหล่านั้นจะร่วงหมด
ครูบาอาจารย์ให้ดูคลิปวีดีโออันนึงแล้วให้นำมาพิจารณา วีดีโอนี้มีมดตัวนึงไปเก็บศพมดอีกตัว แล้วแบกเดินไปเดินมา พอดูเสร็จเราก็นั่งด่ามดว่าทำไมมันโง่อย่างงี้ มดอีกตัวตายแล้ว จะแบกไปแบกมาให้ลำบากตัวเองทำไม ซักพักสะดุ้งขึ้นมาว่าอ้าวเราก็เป็น มีพี่คนนึงซื้อเคสโทรศัพท์ให้เรา ปกติคนซื้อของให้เรามักไม่ถูกใจ แต่เคสอันนี้ชอบมาก สีและพื้นผิวด้านๆถูกใจ มีวงแหวนให้จับ ชอบมาก แม้เคยเห็นแบบนี้มาแล้วก็ยังไม่ชอบเท่าอันนี้ เราเป็นคนซุ่มซ่ามชอบทำโทรศัพท์ตก เราทำตกหลายครั้งจนเคสแตกใช้ไม่ได้ แม้ตอนนี้เคสอันนั้นได้ตายจากเราไปแล้ว โยนทิ้งไปในถังขยะแล้วด้วย แต่ใจมันยังผูกกับเคสอันนี้อยู่ เวลาหยิบโทรศัพท์มาใช้ก็คิดถึงเคส
“เผื่อ” (รู้จักเผื่อ,มีแผนสำรอง) อ่านหนังสือและดูหนังเรื่อง The Martian เป็นเรื่องนักบินอวกาศที่ไปทำภารกิจที่ดาวอังคาร แต่เนื่องจากมีอุบัติเหตุ เพื่อนนักบินอวกาศจำเป็นต้องทิ้งเค้าไว้บนดาวอังคารระหว่างการการอพยพขึ้นยานหนีพายุเพราะคิดว่าเค้าตายแล้ว เค้าจึงต้องใช้สติปัญญาหาวิธีเอาตัวรอดด้วยอาหาร น้ำ และอากาศที่มีจำกัดเพื่อเอาตัวเองไปอยู่ในที่ที่ยานอวกาศจากภารกิจถัดไปที่จะมาช่วยเหลือเค้าได้ในอีกสี่ปีข้างหน้า สิ่งหนึ่งที่สะดุดใจคือตอนที่เค้าต้องเดินทางครั้งใหญ่เพื่อไปให้ถึงจุดนั้น เค้าคำนวณแล้วว่าเค้ามีเวลาห้าร้อยกว่าวันในการเตรียมพร้อม แต่เค้ากะเผื่อๆไว้ว่าควรวางแผนให้ไปถึงที่นั่นในเวลาสี่ร้อยกว่าวัน เพราะด้วยประสบการณ์ที่อยู่บน
I was walking around the farmer’s market and saw a bundle of kale that looked delicious; crispy and green, my mouth was watering as I imagined a crunchy salad for dinner. The problem, I had no cash. I went back inside and got in the painfully long line for the ATM. 5 minutes goes by and I have barely moved an inch, 10 minutes, 15 minutes and now, I…
ดูละครเรื่องโปรด ถึงตอนที่ผู้หญิงที่ชอบพระเอกเพิ่งจะรู้ตัวว่าหลอกตัวเองว่าพระเอกชอบมาตลอด ส่วนผู้ชายที่หลงรักนางเอกก็ได้รู้ตัวว่าหลอกตัวเองว่าสักวันคงมีโอกาสที่นางเอกจะมารัก พอได้รู้ความจริง คนหลอกตัวเองทั้งสองคนก็มานั่งปรับทุกข์กัน ดูๆไปก็สนุกดี แต่ก็ทำให้เกิดความสงสัยว่า “หลอกตัวเอง” เป็นยังไงนะ คืออะไร แล้วเราหล่ะ หลอกตัวเองเหมือนตัวละครทั้งสองคนนั้นรึเปล่า
Last December, I bought a special coffee tumbler from Starbucks. It allowed me to get coffee from Starbucks for the month of January. The cup cost $40 and being an accountant, I figured if I got one cup of coffee a day for January, that would be 31 free cups times $2.50/cup for a total value of $77.50, so I would save $37.50 if I bought the cup, so I…