In my endless quest to be beautiful, I stumbled upon what I thought was the holy grail — Korean beauty products. Snail serums, vitamin C-masks, kojac sponges, oh my! I did so much research, carefully scrutinized ingredient lists, read reviews: I knew, for sure, the green tea mask I picked-out was going to make me look like a 20 year old again. 1 week after I started using the mask though, I…
ดูละครเรื่อง ทองเอก หมอยาท่าโฉลง ซึ่งเป็นละครแนวตลก เฮฮา แต่เมื่อเราดูๆไปจากที่ดูตลกขบขันดีกลับเริ่มไม่รู้สึกตลก เพราะในเรื่องราวของละครเรื่องนี้ เต็มไปด้วยการยึดใครคนใดคนหนึ่งมาเป็นของตนของตัวละครทุกๆตัว เราได้รู้สึกว่าละครเรื่องนี้จะไม่เกิดขึ้นเลยถ้าตัวละครแต่ละตัวไม่มีความยึดติดกับใครแบบนี้ แต่จริงๆแล้วละครส่วนใหญ่ก็ถูกแต่งขึ้นหรือทำมาจากนิยายที่แต่งขึ้นจากเรื่องราวในชีวิตจริงของคน หรือนี่จะแสดงว่า สิ่งที่ทำให้เกิดทุกข์ทั้งหลายในโลกนี้ก็คือความยึดติดนี่เอง
เมื่อพระอาจารย์ให้พิจารณาว่าบารมีข้อใดที่เรามีมากและข้อใดที่น้อยควรปรับปรุงจึงได้ลองมานั่งพิจารณาอย่างจริงจังในเรื่องบารมี และคิดว่าบารมีที่เราน่ามีมากนั่นก็คือ ศีล และ วิริยะ บารมีที่มีน้อยที่สุดน่าจะเป็นขันติ เนื่องด้วยเหตุผลประกอบดังนี้
The main character of a book I was reading (The Orphan Master’s Son) was part of an elite unit of North Korean soldiers stationed to guard the country’s border. Other members of the unit used to like to go peek over the fence and peer into South Korea, to see what life was like there. But, the main character never looked: “He knew the televisions were huge and there was…
In June 2015, shortly after the 2015 Retreat, Wat San Fran welcomed a visit from Phra Arjan Daeng, Assistant Abbott of Wat Pa Ban Koh and one of Laung Por Thoon’s esteemed students. I was fortunate to be at the Wat and receive a teaching from him advising me on how to practice. Here I will share a some of the notes I took from that teaching: ____________________________________________________________________________ You should…
After the retreat I went ahead and summed-up all my contemplations and shared them with Mae Yo and Neecha. I had a few additional questions. Here you will find my questions in purple and Mae Yo’s responses in green below: 1)So this is really the first time that self has jumped out at me. I wanted to ask if there are pieces I am missing or more mechanics I should be…
For the longest time, I had seen practicing the Dharma as a struggle. A sacrifice. Something I endured for the promise of a better future, or being a better person, or at least understanding the world more clearly. Of course, it had already been of benefit to me, I saw results; otherwise why in the heck would I keep pushing? But, to be honest, most of the time I imagined…
เมื่อวันก่อนโรงเรียนหยุดลูกสาวคนโตจึงขอไปบ้านเพื่อน ตอนไปรับลูกก็ขึ้นรถมาแล้วเล่าโน่นนี่ สุดท้ายเล่าว่าแม่ของเพื่อนทำทาโก้ได้อร่อยมากจนเค้าทานไปตั้ง 3 ชิ้น ประโยคแรกที่ผุดขึ้นมาในหัวคือ พูดแบบนี้แสดงว่าเราทำไม่อร่อยใช่ไม๊ แต่ก่อนที่จะพูดอะไรออกไปก็จับตัวเองได้ว่า คิดไปเองอีกแล้ว แปลความหมายคำพูดของลูกไปตามปมที่เรามีอยู่ในใจอีกแล้ว จึงพิจารณาใหม่ว่าการพูดของลูกเป็นเพียงการเล่าให้ฟังเท่านั้น คำพูดที่ตอบลูกออกไปจึงเปลี่ยนจากการประชดประชันด้วยความน้อยใจ เป็นการถามว่า รสชาติเป็นอย่างไรเหมือนไปกินที่ร้านไม๊ และเกิดการปรึกษากันว่า แม่เห็นมีเนื้อที่หมักแล้วสำหรับทำทาโก้โดยเฉพาะขายที่ซุปเปอร์มาร์เก็ตไว้จะลองซื้อมาทำดู การสนทนาจึงจบลงด้วยดี
Well Dear Reader, if you have followed even a few of my 100+ blogs to date, you will know one thing about me for sure –I am a worrier. ♪ I worry in the morning, I worry at night, I worry when it’s dark and I worry when its light. ♪ Sing it with me here ♪..I worry about my marriage, my beauty and my wealth; I worry when in…
So the last blog began with a conversation about ‘mess’ at the Wat and ended with an ah-haaaa moment about me understanding(ish) a path to make my heart neutral; to see not mess but a pile of stuff without judgment or bother. But, there is a bit more to the story. A few contemplations, conversations and inputs that really helped me get there. So, although this a twist and turn…