Whenever I contemplated about self and self belongings, I understand that my laptop, water bottles, car, cellphone, books, watch, chair, desk, and so on are not truly owned by me. But every time I tried to relate it with my body, I can’t really get pass it. I don’t feel it. I don’t see it. I don’t get it. I am frustrated. I remembered one of the Buddha’s teachings as mentioned…
“น้อยใจ” ความรู้สึกนี้เกิดขึ้นกับตัวเองบ่อยมาก ตั้งแต่เด็กจนโต แต่งงาน และมีลูก เรารู้สึกว่าเราทำทุกอย่างเพื่อคนที่เรารัก แต่ทำเท่าไหร่เค้าก็ไม่เคยพอใจ นี่คือความรู้สึก ที่เรามักจะมีกับคนใกล้ชิดในแต่ละช่วงชีวิตซึ่งก็คือ แม่ สามี และโดยเฉพาะอย่างยิ่งลูก
อ่านหนังสือเล่มหนึ่งสะดุดตอน เจ้าหญิงตกน้ำ นางกำนัลร้องโวยวาย ยืนมองด้วยความไม่สบายใจ แต่ไม่มีใครลงไปช่วยเจ้าหญิงในสระน้ำสักคน อ่านแล้วรู้สึกว่าอะไรฟะ คนตกน้ำจะตายอยู่ตรงหน้า ทำไมไม่ช่วย มัวแต่ร้องแลกแหกกระเชอ โวยวายอยู่ได้ แต่ไม่ยอมทำอะไรให้ดีขึ้นมา ถ้าเป็นเราเหตุการณ์อย่างนี้เกิดขึ้นเราจะต้องช่วยเขาจนสุดความสามารถ เราต้องข่วยชีวิตเขาให้ได้ นั่นคือความคิด แต่ในความเป็นจริงล่ะ เราจะสามารถทำอะไรได้แค่ไหน?
มีโอกาสได้รับชมการแข่งขันประกวดร้องเพลงในแนวเรียลลิตี้โชว์รายการหนึ่ง ซึ่งในวันแข่งขันรอบสี่คนสุดท้าย ตัวเองเชียร์น้องที่เข้าแข่งคนหนึ่ง เพราะความที่น้องมีความสามารถ มีเสียงคุณภาพ แต่ยอมรับว่าในการแข่งรอบนี้ สำหรับเรา เราคิดว่าน้องทำได้ไม่ดีเท่าที่เราต้องการในเพลงแรก แต่น้องทำได้ดีในเพลงที่สอง เมื่อกรรมการตัดสิน น้องได้คะแนนเต็ม เสียงโหวตในห้องส่ง น้องคนนี้ก็ได้คะแนนนำเป็นที่ 1
If you hang out at the temple or if you are friends with me on facebook, you’ll know that I love to cook. I usually get recipes off the internet or take cooking classes in Bangkok when I’m on vacation. Once I know how to cook a dish, I would bring it to the Wat and offer it to the monks or share with friends there. Lately, I have been…
After my dad passed away, I took another 10-day meditation course the week after. I gave that 10-day everything I got left in me. Unfortunately, it didn’t solve my problem. The pain was still there. I was desperate so when my husband asked if I wanted to come back to Wat San Fran for the Dhamma discussion, I agreed. I was born into a Buddhist family. My mother used to…
นั่งดู The Voice Thailand มี ชาย เมืองสิงห์ มาออกรายการ เค้านั่งรถเข็นออกมา แล้วข้างหลังเป็นรูปเค้าตอนหนุ่มๆ พอเริ่มร้องรู้สึกว่าดนตรีเพราะแต่เสียงร้องเค้าไม่เพราะเลย เข้า YouTube ไปลองฟังเพลงที่เค้าร้องแต่เป็น ต้นฉบับ พอฟังคือเค้าร้องแบบเดิม แต่น้ำเสียงเค้ามันไม่เหมือนเดิมแล้ว เสียงไม่มีพลัง แหบ แล้วก็ไม่เพราะเท่าของเก่า พอร้องเสร็จพิธีกรก็บอกว่านี่คือ ศิลปินแห่งชาติ แล้ว ชาย เมืองสิงห์ ก็บอกว่าขอบคุณแฟนๆ ที่ยังรักชายเหมือนเดิม… เรามานั่งคิดว่า คนที่ไปดู The Voice Thailand น่ะ จะต้องมีเด็กๆ มากกว่าเราพอสมควร คือขนาดเรายังไม่รู้จักเค้า โอกาสที่เด็กกว่าเราจะรู้จักก็น้อยอยู่ แต่ตอนนั้นคนก็กรีดร้อง ส่งเสียงไป เพราะมันเป็น โชว์ พูดอะไรก็ โห่ ก็ กรี้ด ถ้าเราเป็นชาย เมืองสิงห์ เราคงดีใจ แก่แล้ว นั่งรถเข็นร้องเพลง แต่คนดูยังต้อนรับขนาดนี้ <blockquote>รู้สึกเหมือนเราตรงที่ว่า เรายังติดกับความสำเร็จเดิมๆ แต่มันผ่านมานานแล้ว มันจบไปแล้ว ตอนที่เป็นนักว่ายน้ำเยาวชนทีมชาติ ภูมใจว่าว่ายน้ำเก่ง ว่ายน้ำเร็ว ตอนนี้ทำเหมือนเดิมไม่ได้แล้ว แต่ยังภูมิใจอยู่</blockquote> นึกแล้วมันน่ากลัวตรงที่ว่าเรากำลังภูมิใจในสิ่งที่เราทำไม่ได้อีกแล้ว ภูมิใจกับความไม่จริง แล้วก็เอาความรู้สึกตรงนั้นว่านี่คือตัวเรานะ เราทำได้นะ นี่เราคิดอยู่คนเดียวนะ เราภูมิใจอยู่คนเดียวนะ เหมือนชายเมืองสิงห์นะ คนอื่นๆ เค้ากรี้ดตรบมือ มันไม่ได้แปลว่าเค้าเห็นเหมือนเรา หรือตรงกับที่เราคิดเรารู้สึกเสมอไป…
ได้อ่านนิยายเรื่องหนึ่ง มีตอนหนึ่งที่พี่ชายของพระเอก คิดในใจว่า ปัญหาของน้องชายคือ ตั้งแต่เกิดมา ไม่เคยมีโอกาสได้จีบผู้หญิงคนไหนเลย เพราะหน้าตาหล่อเหลา คุณสมบัติเพียบพร้อม เลยโดนผู้หญิงจีบก่อนตลอด พอมีความรัก เลยทำอะไรแปลกๆ แสดงออกไม่เป็น ทำอะไรมากไม่ได้ เพราะกลัวเสียหน้า มันสะดุด และนึกถึงลูกสาวทันทีว่า ที่เราคิดว่าเค้าทำอะไรไม่เหมาะไม่ควร ทำตัวแปลกๆ เป็นเพราะเค้าตั้งใจทำหรือว่า ตั้งแต่เกิดมา เค้าไม่มีโอกาสได้เคยลองทำอะไรเองก็เลยทำไม่เป็น แสดงออกไม่เป็นรึเปล่า
While stopped at a stop sign, I saw a woman walking out of Starbucks. She was carrying her dog as one would carry their child. My initial thought was, “wow, she is holding that dog just like her baby!” Then I thought about how in Thailand, people are carrying “Angel Dolls” (a lifelike doll) with them wherever they go. They take it everywhere. Then I thought that even foreigners (to…
I was at the temple the other day helping them prepare for the Memorial Day weekend food sale at the Polo Fields in SF. I was helping make lime juice. I used a small juicer. LP Anan said it would be nice if we had two juicers, but the second one was broken. I checked to see if I could use the juicing head on the device, but I couldn’t….