ตั้งแต่กลับจากเมืองไทยคราวนี้ มีปัญหากับลูกคนโตแทบจะตลอดเวลา ประกอบกับความที่ลูกอยู่ในช่วงวัยรุ่นอารมณ์รุนแรง เมื่อเกิดปัญหาเรื่องก็จะบานปลายกลายเป็นเรื่องใหญ่โต ถึงจะพยายามแก้ปัญหาไปทีละอย่างแต่สิ่งหนึ่งที่แก้ไม่ตกคือความรู้สึกของเราที่ไม่ดีขึ้น หลังจากพยายามพิจารณาไม่ว่าจะเป็นการมองหาหลักฐานนอกเหนือไปจากสิ่งที่เราเห็นหรือคำพูดที่เราได้ยิน การฝึกไม่เอาตัวเข้าไปรับไม่ดึงทุกเรื่องเข้าหาตัว ฝึกพิจารณาว่าลูกไม่ใช่ของเราจะได้ไม่หวังว่าเค้าจะต้องปฏิบัติต่อเราอย่างไร แต่ไม่ว่าจะทำวิธีไหนก็ยังเกิดเรื่องซ้ำๆเดิมๆอยู่เสมอ จนรู้สึกว่าเราต้องทำอะไรสักอย่างปล่อยไว้แบบนี้ไม่ได้แล้ว

ได้ดูคลิปวิธีการเก็บไข่ปลาเช่นไข่ปลาแซลมอนที่นิยมนำมาทำซูชิหรือไข่ปลาคาร์เวียร์ ตอนดูก็รู้สึกว่าโหดร้าย ทำไมคนเราต้องทำถึงขนาดนี้เชียวหรือเพื่อจะได้กินของอร่อย เพราะสำหรับเรารู้สึกว่าไข่ปลามันไม่ได้อร่อยขนาดที่จะต้องทำอะไรแบบนี้เพื่อให้ได้มาเป็นอาหาร แต่แล้วก็เอะใจในคำว่า “ไม่อร่อย” ของตัวเอง นึกไปถึงตอนที่เคยดูคลิปการแล่ปลาของญี่ปุ่นที่มีให้เห็นทั่วไปซึ่งเป็นการนำปลาทั้งตัวมาแล่แล้วหั่นออกเป็นชิ้นๆ เรากลับไม่ได้รู้สึกว่าโหดร้ายอะไรยังแอบรู้สึกว่าน่าอร่อยด้วยซ้ำ

วันก่อนฝันถึงคุณแม่ โดยในฝันคุณแม่สวมชุดที่เราเจอเป็นวันสุดท้ายก่อนท่านจะเสีย ศรีษะไม่มีผมจากการให้ยารักษามะเร็งเหมือนในวันนั้นแต่สิ่งที่แตกต่างออกไปคือใบหน้า คุณแม่ที่ฝันเห็นนั้นมีใบหน้าที่อ่อนวัย สวย และมีรอยยิ้มที่สดใสมาก ด้วยความดีใจที่ได้เจอเราจึงเข้าไปกอด แต่ปรากฏว่าท่านนิ่งเฉยเหมือนเรากอดหุ่นที่ไม่มีความรู้สึกใดๆ เมื่อเงยขึ้นมองหน้าคุณแม่ก็ยังเห็นใบหน้าที่ยิ้มอยู่อย่างนั้นแต่ในดวงตาไม่แสดงความรู้สึกอะไรเลย ตอนนั้นรู้สึกได้ทันทีเลยว่าคนนี้ไม่ใช่คุณแม่ของเรา เมื่อตื่นขึ้นมาก็ยังจำความรู้สึกในฝันนี้ได้แม่นเหมือนเกิดขึ้นจริง