วันที่ต้องพาลูกไปฉีดยาซึ่งนัดไว้ตอนเลิกเรียน ลูกคนโตกลับมาจากโรงเรียนก็โวยวายใส่เรา จะไม่ไปฉีดยา ไม่พอใจที่ต้องรีบไป ไม่พอใจที่เสื้อเลอะมาจากที่โรงเรียน เราก็อารมณ์ขึ้นทันที อะไรเนี่ยอยู่ๆมาโวยวายใส่ ก็ตอบโต้ไปด้วยอาการโวยวายกลับคืนไป แต่พอเจอหมออยู่ต่อหน้าคนอื่นก็หยุดโวยวายใส่กัน จากนั้นก็ถามลูกว่า ไม่คิดจะขอโทษเหรอ เค้าก็ขอโทษ เรื่องก็จบ
Once I was vacationing in Thailand and while I was walking back to my place in Bangkok, I noticed a truck in the soi that lead to my place. It was carrying a large metal frame object. It was stopped and holding up traffic because it couldn’t get pass the low hanging wires. I saw a person on top of the truck wrapping a wire around the tangled wires. I…
ช่วงนี้จะมีเรื่องมาให้จัดการตลอด เช่นเรื่องติดต่อประกันบ้านเช่า เรื่องเครื่องซักผ้าโดนเรียกเก็บจากผู้ผลิต เรื่องคนเช่าบ้านขับรถชนประตูโรงจอดรถ โดยเรื่องมักจะเกิดขึ้นต่อๆกัน จบเรื่องนึงก็มีเรื่องใหม่เข้ามาอีก เมื่อวานนี้ได้รับโทรศัพท์จากโรงเรียนว่ามีปัญหาเรื่องวัคซีนของเด็ก ที่จริงๆแล้วฉีดมาครบตาม requirement มีตัวนึงที่ต้องฉีดเข็มแรกหลังอายุ 1 ขวบ แต่ที่เมืองไทยจะให้ฉีดตอน 9 เดือน ทางโรงเรียนจึงจะให้ไปฉีดเพิ่ม ก็เริ่มรู้สึกหงุดหงิด วันนี้เช้ามาเจอลูกสาวคนเล็กที่ตื่นมาก็เอาแต่เล่นไม่เตรียมตัวไปโรงเรียนทั้งๆที่เคยตกลงกันแล้ว ทำไมสอนยากสอนเย็น ทุกอย่างมันทำให้เรารู้สึกว่า ชีวิตเราทำไมอยู่ยากจัง
เราเป็นคนที่เวลาเจองานยากๆที่ไม่ชอบจะไม่อยากทำจะอิดออดจะผลัดวันประกันพรุ่งจะคิดว่าเดี๋ยวเวลาเยอะๆก่อนค่อยทำหรือถ้ามีของพร้อมทุกอย่างค่อยทำในบางครั้งตัดใจบอกตัวเองให้เริ่มทำก็ทำได้แต่พอเจออุปสรรคเข้าหน่อยก็จะเข้าโหมดเดิมว่าเดี๋ยว
ได้ข่าวว่ามีการประท้วงใน Colorado ด้วยซึ่งรัฐนี้ Hillary ชนะ รวมทั้งเห็นภาพข่าวการประท้วงหลายๆที่ที่เริ่มรุนแรงและผู้ประท้วงเริ่มทำอะไรที่ผิดกฏหมาย รู้สึกไม่ชอบ นึกตำหนิผู้ประท้วงว่า ทำไมไม่รู้จักยอมแพ้ ในเมื่อผลการเลือกตั้งออกมาเป็นแบบนี้ ทำไมไม่ยอมรับ ทำไมไม่คิดไกลๆ ว่าทำแบบนี้ก็ไม่มีอะไรดีขึ้น ถ้าหากอีกฝ่ายหนึ่งลุกขึ้นมาประท้วงบ้างจะเป็นอย่างไร เรื่องราวจะแย่ไปกันใหญ่ คิดแต่จะ “เอาชนะ” ไม่คิดถึงผลที่มันจะเกิดขึ้นบ้างเลย
เพื่อนร่วมบ้านวางรองเท้าสะเปะสะปะอยู่หน้าห้องของเขาแต่เป็นทางเดินไปห้องของเรา ครั้งแรกที่เราเดินสะดุด เราได้แต่คิดว่าทำไมวางรองเท้าเกะกะ สะดุดครั้งที่สองคิดว่าถ้าเราล้มไปคงเดือดร้อน เมื่อสะดุดรองเท้าที่เดิมมาแล้วสองครั้ง และเรายังคงต้องเดินผ่านจุดนั้นทุกครั้งที่เข้า-ออก งั้นเรา คงจะอยู่เฉยไม่ได้อีกแล้วต้องทำอะไรสักอย่างเพื่อแก้ปัญหา เลยคิดว่าถ้าจะไปบอกให้เขาเก็บรองเท้าให้เป็นระเบียบจะเป็นอย่างไร เค้าอาจจะคอยเก็บเป็นระเบียบไปซักพักแล้วก็คงเป็นเหมือนเดิมตามนิสัย ซึ่งนิสัยของคน เรารู้ดีว่ามันเปลี่ยนยาก ถ้าเขาไม่คิดจะเปลี่ยนด้วยตัวเค้าเอง ถึงแม้ว่าจะพยายามเปลี่ยนแล้ว แต่ด้วยความเคยชินมันก็จะเข้านิสัยเดิมอีก และเมื่อเขาวางเกะกะอีกเราก็คงโกรธอีก เราจึงคิดว่าการพูดครั้งนี้คงไม่เหมาะจะทำให้มองหน้ากันไม่ติดเปล่าๆ ไม่ได้แก้ปัญหาให้เราแต่อย่างใด และอาจมีโทษตามมาได้อีก
While my mom was here, we took her grocery shopping (different than banana incident). I found her at the seafood section buying a lot of fish so I tried telling her that it was too much but she insisted that they tasted great and we’d love it. I wanted to argue that they would just go to waste because we wouldn’t be able to finish them and if we wanted…
วันก่อนขับรถออกจากบ้าน มารอเลี้ยวซ้ายที่ไฟแดงหน้าหมู่บ้าน พอไฟเขียว ปกติเราจะไม่ออกก่อนใครอยู่แล้ว จะรอให้รถข้างๆออกก่อนจึงออกตาม เพราะเคยเห็นอุบัติเหตุจากการฝ่าไฟแดงต่อหน้าต่อตามาแล้วเลยจะระวังมาก สัญญาณไฟหน้าหมู่บ้านจะเขียวพร้อมกันทั้งทางเลี้ยวทางตรง พอรถทางตรงออก เราก็เคลื่อนรถเตรียมเลี้ยวซ้าย จังหวะกำลังหักเลี้ยว มีรถทางตรงจากฝั่งตรงข้ามวิ่งสวนมาเร็วมาก แต่เพราะเรามาช้า เลยชะลอทัน ตกใจมากเพราะถ้าเราออกเร็วกว่านี้นิดเดียว คงโดนชนอย่างแรงแน่
I am often asked by people in conversation “Can you believe that happened?!”. Usually this comes up after a gruesome news story. My thought is yes I can believe that happened. I believe it happened because that is the world today. What happened is part of what humans do. It is part of what happens in this world. There is yet to be something that I am not shocked a…
ยืนต่อแถวซื้อ Chicken Bake ที่ Costco ตอนนั้นผมเป็นคนรองสุดท้ายของแถว คุณป้า(เหมือนจะเป็นคนจีน) ที่ยืนอยู่ข้างหลังผม พูดกับผมว่า เค้าจะออกจากแถวไปทำอะไรซักอย่าง (ฟังไม่ถนัด) แล้วจะกลับมายืนข้างหลังเราเหมือนเดิม ผมบอกคุณป้าทันทีว่า ผมจองที่ให้ไม่ได้หรอกนะ คุณป้าบอกว่า แต่ตอนนี้เค้าอยู่ในแถวแล้วนะ จะออกไปตรงนั้นก่อนแล้วจะกลับมา พร้อมกับชี้ไปทางซุ้มน้ำจิ้มกับที่เติมน้ำ ผมบอกคุณป้าคนนั้นไปอีกครั้งว่าเข้าใจว่าตอนนี้มาต่อแล้วจะออกไป แต่ผมจองที่ให้ไม่ได้ ดูออกว่าคุณป้าไม่พอใจ เค้าบอกว่าถ้าอย่างนั้นเค้าจะออกไปแล้วกลับมาต่อแถวอื่นก็แล้วกัน แล้วคุณป้าก็เดินออกจากแถวไป